#022 Η αχίλλειος πτέρνα της εθνικής μας συνείδησης

Σε μια εκδήλωση για το «ποιείν» παλιότερα θυμάμαι ένα συμπαθέστατο κύριο που πήρε το λόγο στο τέλος της βραδιάς και με επίπληξε γιατί δεν ανέφερα τον Όμηρο. «Σε κάθε εκδήλωση» μου λέει «θα πρέπει πρώτα να κάνεις αναφορά στο όνομά του και μετά να λες ότι έχεις να πεις».


Απ΄τον Όμηρο διαβάζω πιο συχνά την φίλια Ιλιάδα, αυτό το έπος στην αντρική φιλία, τη μήνι του Αχιλλέως για το θάνατο του αγαπημένου του φίλου Πάτροκλου. Η Ιλιάδα, όπως έλεγα και σε μια πρόσφατη εκπομπή στο clipartradio, εμπεριέχει το λάμδα. Το Λ της φιλίας, της ανατολής. Η Οδύσσεια εμπεριέχει το Δ της δύσης. Είναι το έπος πάνω στο οποίο στηρίχθηκε όλος ο δυτικός πολιτισμός: ο θάνατός σου η ζωή μου. Ο Οδυσσέας πουλάει τους συντρόφους του και σώζει το τομάρι του. Φτάνει μόνος του κι ασυντρόφευτος στην Ιθάκη.

 
Το ατυχές είναι πως υιοθετήσαμε κι εμείς από μιμητισμό το φιλοτομαρισμό του Οδυσσέα.

 
Ο Αχιλλέας πεθαίνει στις μέρες μας από το βέλος της αδιαφορίας. Στοχεύουμε όλοι την πτέρνα του Ρωμανού. Σήμερα σας προτρέπω να διαβάσετε το Λ της Ιλιάδας φωναχτά σαν ξόρκι για την εθνική μας ασυνενοησία. Πάμε πάλι από την αρχή.

Ένα παιδί συμμετέχει στη διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων και περνάει στα ΤΕΙ. Ζητάει όντως το αυτονόητο: να παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής του. Κατόπιν αρχίζει η παράνοια: του απαγορεύουν την άδεια σπουδών επειδή μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να δραπετεύσει. Στήνεται ένα σκηνικό δίκης επί των προθέσεων και μέσα σε 48 ώρες ψηφίζεται νέος νόμος περί τηλεμαθημάτων κι εξ΄αποστάσεως μάθηση που καταδικάζει εκατοντάδες άλλους κρατούμενους φοιτητές στον σκοταδισμό.

Μια χώρα που έχει χάσει τον μπούσουλα και τελεί υπό διαρκή πανικό μας αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την αχίλλειο πτέρνα της: την αδυναμία της να κουβεντιάσει ήρεμα γύρω από ένα τραπέζι.

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού