H τεράστια διαφορά των ιθαγενών επαγγελματιών συνδικαλιστών της υγείας, με την ανθρωπιστική μεγαλοσύνη των Ισπανών Γιατρών (βλ. σχετικό βίντεο)!
Και η τεράστια αντίθεση με τους δικούς μας σιωπηλούς γιατρούς του ΕΣΥ, οι οποίοι –ενώ κάνουν καθημερινά προσωπικές υπερβάσεις με την ανέχεια που αντιμετωπίζουν στα νοσοκομεία– δέχονται να καπελώνονται από τους συνδικαλιστικούς τους φορείς.
Έτσι, το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν στην Ελλάδα μόνον οι συνδικαλιστικοί αντιπρόσωποι των γιατρών στα κανάλια και να μιλούν ξύλινα και παλαιοκομματικά, αντί να μαζευτούν όπως οι 1650 γιατροί της Ισπανίας και να κάνουν χρήση των σύγχρονων κοινωνικών ηλεκτρονικών δικτύων.
Οι Έλληνες γιατροί όμως μοιάζουν να παραμένουν σιωπηλοί περιμένοντας από τους εργατοπατέρες λύσεις και γραμμή.
Kάτι χάθηκε στο δρόμο αδέλφια, η κρίση και τα νέα μέτρα ας είναι η αφορμή να το ξαναβρείτε. Μην περιμένετε από το πολιτικό κόμμα που στηρίζετε να σας ξαναδώσει τις ανθρώπινες ιδιότητες, που στην πορεία χάσατε, για ένα φακελάκι, μια βίλα ή ένα κότερο.
Κάποτε, σύντομα θαρρώ, θα καταλάβουμε κι εμείς τη δύναμη του διαδικτύου και ότι η εμφάνιση και οι κουβέντες, στην εγχωρία TιΒι απλά δίνουν άλλοθι ύπαρξης στην προκατασκευασμένη και προαποφασισμένη προπαγάνδα. Μ’ ένα τέτοιο απλό βίντεο οι θέσεις όσων πλήττονται σε ανθρωπιστικό επίπεδο θα φτάσουν παντού.
Ναι, ο συνδικαλισμός σαν συμπλήρωμα ενός πελατειακού κράτους, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τελείωσε.
Όταν αρχίζουν να υποφέρουν συνάνθρωποι μας με τα μέτρα και τις περικοπές, μιας νέας ποιότητας συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να γεννηθεί, βασισμένο σε ανθρώπινες κι όχι πολιτικάντικες ιδιότητες.
Αφού ο παλιός κόσμος απέτυχε παταγωδώς κι αρνείται να φύγει από τα κέντρα εξουσίας, έχοντας μπλέξει στα δίχτυα της διαπλοκής δικαίους και αδίκους, στο χέρι μας είναι, στο χέρι του καθενός μας, να τον εξαφανίσουμε, να μη του δώσουμε άλλη ευκαιρία να προδιαγράψει το μέλλον μας.
Αλλά να χαθεί στο παρελθόν και τις στατιστικές που δημιούργησε για να υπάρξει.
