Περισσότερα σοβαρά παρά αστεία, ας πούμε κάποιες αλήθειες
- Διαφωνώ με την πολιτική και το ήθος αυτής της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα: από το Όχι του δημοψηφίσματος που έγινε Ναι, το ψήφισμα του νέου κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που επί Σαμαρά ο Σύριζα διερρήγνυε τα ανύπαρκτα ιμάτια του ότι δεν θα τον ψηφίσει ποτέ, το οικογενειακό ποινικό μητρώο στο Νόμο Κατσέλη και τα νέα μέτρα για επανέλεγχο όλων των υποθέσεων του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που έχουν κριθεί οριστικά. Δηλαδή, διαφωνώ κάθετα για τη μετάλλαξη του συνθήματος «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» σε «κανένα σπίτι στα χέρια του πολίτη». Το όνομα όμως «Νέα Μακεδονία» είναι μια κάποια λύση, που διαχωρίζει ως ένα βαθμό τις δύο γεωγραφικές οντότητες όπως συμβαίνει με τη Νέα Υόρκη και την Υόρκη, τη Σκωτία από την αχανή Νόβα Σκότια του Καναδά, τη Νέα Σμύρνη από τη Σμύρνη και τον Νέο Μαρμαρά στη Χαλκιδική από τον παλιό Μαρμαρά στη Μικρά Ασία. Σύμφωνοι τα μαγαζιά θα είναι κολλητά δίπλα-δίπλα: Η «Παλιά Γωνία» δίπλα στη «Νέα Γωνιά», όπως σε κωμικό σήριαλ. Όμως η διαφοροποίηση θα παραμένει.
- Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι στο όνομα Σλαβομακεδονία συμφώνησαν για μια και μοναδική ίσως φορά σ’ ολόκληρη τη ζωή τους ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
- Φυσικά, πέρα από το όνομα θα πρέπει να διατυπωθούν-συγκεκριμενοποιηθούν και εν τέλει συμφωνηθούν και κάποιες λεπτομέρειες, όπως σύμβολα, σύνορα κτλ. Ειδάλλως συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει κι αν υπάρξει θα είναι λάθος. Το όνομα είναι το κυρίως πιάτο αλλά αν δεν δοκιμάσουμε το ορεκτικό και το επιδόρπιο δεν μπορούμε να κρίνουμε το γεύμα και να πούμε αν τελικά το θέλουμε ή όχι.
- Ο τρομερός σκεπτικισμός είναι να άνθρωποι τόσο λαοπλάνοι και ανειλικρινείς, με συγγραφή βιβλίων όπως «Πώς να Κάνεις το Όχι Ενός Δημοψηφίσματος Ναι», «Η Πολωνία κι Εμείς», «Ζήτω ο Γιαρουζέλσκι» μπορούν να φέρουν πίσω στην Ελλάδα μια δίκαιη και εθνικά συμφέρουσα λύση. Κάθε παίκτης έχει βέβαια τη μέρα του, αλλά κανείς δεν ξέρει ποια μέρα θα είναι αυτή τελικά κι αν θα έρθει ποτέ.
- Εντωμεταξύ στη χώρα του Κώστα Τσαλικίδη, Συριζαίοι, φιλελέδες, γκατζετάκηδες και χίπστερς ερευνούν τα όρια του δικτύου κινητής τηλεφωνίας και αναζητούν εξωγήινους στο νέο κύκλο των XFiles. Όλοι τους όμως λένε μετά βεβαιότητος ότι υπήρξε μόνο αδυναμία δικτύου και τίποτα άλλο. Γι’ αυτό για 3 ώρες όλα τα τηλέφωνα ήταν κομμένα στο συλλαλητήριο. Δεν μπορώ να διαφωνήσω και δεν έχω στοιχεία για να αποδείξω το αντίθετο. Ρωτώ όμως: Ταυτόχρονα στα Μάλγαρα και στα Λαγκαδίκια τυχαία μειώθηκαν οι ανοικτές πύλες των διοδίων; Και ταυτόχρονα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια ήταν βουβά, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της τοπικής ΕΡΤ3; Όλως τυχαίως όλα μαζί αυτί; Στη χώρα του Κώστα Τσαλικίδη;
- Τις πρώτες ώρες τις Πρωτοχρονιάς το σήμα δεν έχει πέσει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης σχεδόν ποτέ ή για ελάχιστο χρόνο και όχι 3 ώρες συνέχεια. Αυτό το καταθέτω μετά βεβαιότητος ως κάτοικος και χρήστης των υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας στο κέντρο της πόλης από το 2010 και μετά.
- Και το ΜΜΕ βουβά, ενώ έτρεχαν να καλύψουν το καλοκαίρι γεγονότα κρίσιμης σημασίας όπως, όλως ενδεικτικώς, την άφιξη του αγαπητού Ντάνου στη Σκιάθο. Μετά το Συλλαλητήριο πάντως τα «μάλωναν» για το ποιο κανάλι ανέδειξε το συλλαλητήριο ως «πρώτο» θέμα. «Αφού δεν μπορούμε να το κουκουλώσουμε ας μιλήσουμε γι’ αυτό».
- Συνοπτικά; Η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στο συλλαλητήριο πόλωσε την κοινωνία και αποξένωσε ακόμη και όσους υποστηρίζουν μια συμβιβαστική λύση με το γειτονικό κρατίδιο. Όπως δηλαδή εμένα τον ίδιο. «Η στάση της δημόσιας τηλεόρασης, όπως και η υπονόμευση του αριθμού των συμμετασχόντων εκ μέρους της Αστυνομίας καθώς και συνολικά η προπαγάνδα ενάντια στο συλλαλητήριο είναι έκζεμα για τη δημοκρατία μας, που αρχίζει να γίνεται σοβαρό, και πρέπει να το δούμε ως τέτοιο».(Κωνσταντίνος Μορτόπουλος)
- «Συλλαλητήριο τρεις φορές μεγαλύτερο από το προσδοκώμενο. Σαν τους σαλιαγκούς στην βροχή, βγήκαν πολιτικοί και κοτζαμπάσηδες και «μαύρα κούτσουρα» (Παπαδιαμάντης) και καμαρώνανε.» (Πάνος Θεοδωρίδης). Την ίδια στιγμή παραδόξως σχεδόν κανένας απ’ όσους υποστηρίζουν το διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους, δεν μίλησαν υπέρ του συνετού Αρχιεπισκόπου που συμβούλευσε τον κόσμο να μην συμμετάσχει στο συλλαλητήριο και να μην ασχοληθεί με την εθνική πολιτική. Γιατί άραγε; Γιατί;!
- Από το πέντε προτεινόμενα ονόματα του Νίμιτς το πιο παράξενο είναι σίγουρα το όνομα «Μακεδονία του Βαρδάρη» (Republika Vardarska Makedonija). Αν όμως αντιπροτείναμε το όνομα «Μακεδονία του Μπουτάρη» (Republika Butari Makedonija) με την χαρωπή υπόσχεση συνάμα ότι θα στέλναμε τον αγαπημένο μας δήμαρχο για την επόμενη του θητεία στα λατρευτά του Σκόπια, όλα θα μπορούσαν να αποκτήσουν μια νέα, μοναδική, υπερρεαλιστική δυναμική. Αυτό θα μπορούσε, σ’ έναν άλλο κόσμο, να γίνει το νέο τρέντι κίνημα στο διαδίκτυο από έξυπνους χίπστερς και γιουτιούμπερς.
