#029 The promised land

Η διαδικασία να μετατρέψω το συμβόλαιο του κινητού μου από το 1996 σε καρτοκινητό ήταν εύκολη τελικά. Ο ευγενικός υπάλληλος του «Γερμανού», ήταν πράγματι όπως στη διαφήμιση: ο Σπύρος μού έδωσε ένα τετραψήφιο αριθμό όπου αφού εξηγούσα τους λόγους που θέλω να μετατρέψω σε καρτοκινητό τον αριθμό μου θα μου έδιναν κάποιους κωδικούς τους οποίους θα περνούσα να έδινα πάλι στο συμπαθέστατο Σπύρο ως αντάλλαγμα της πολυπόθητης «κάρτας κρίσης». Όπερ και δεν εγένετο. Επέστρεψα λοιπόν, στον Σπύρο και προς έκπληξή μου, πίσω από το κομπιούτερ με το αρχείο των συναλλαγών μου, άκουσα πως θα χρειαζόταν τρεις εργάσιμες ημέρες για να πραγματοποιηθεί η αλλαγή. Μια και ήταν Τετάρτη μεσημεράκι, μου υποσχέθηκε πως την Παρασκευή θα λάβαινα ένα μήνυμα για την ομαλή μετάβασή μου στην «κάρτα κρίσης». Πέρασε η Παρασκευή, το Σάββατο, η Κυριακή χωρίς να λάβω κανένα μήνυμα. Τη Δευτέρα το πρωί κατά τις οκτώ που πήγαινα στη δουλειά μου στον Αμπελώνα διαπίστωσα πως το κινητό μου είναι «εκτός λειτουργίας». Το μεσημεράκι κατά την επιστροφή μου κι όντας χωρίς γραμμή, επισκέφτηκα πάλι τον Σπύρο, σίγουρος πλέον πως θα μου περνούσε την κρισόκαρτα και θα τέλειωνα. Αμ, δε! Ο αγαπησιάρικος Σπύρος σήκωσε τα χέρια ψηλά και μου είπε πως το κινητό μου θα παραμείνει νεκρό για εικοσιτέσσερις ώρες περίπου. Μόλις δω στην οθόνη μου το σήμα της COSMOTE, θα μπορούσα πλέον να δέχομαι τηλέφωνα και θα μπορούσε να μου περάσει κι αυτός το χρόνο ομιλίας στην κάρτα μου.

Μια νεκρή μέρα. Μ΄έκανε να σκεφτώ πως καμιά αλλαγή δεν γίνεται χωρίς κόστος. Ο αξιολάτρευτος Σπύρος δεν μπορούσε φυσικά να ξέρει πως είχα υποφέρει πολλά για να αλλάξω απλώς τόπο κατοικίας από την Αθήνα στη γη της επαγγελίας. Τι τεράστια αποθέματα δύναμης χρειάζονται για να μεταβείς από τη μία κατάσταση στην άλλη. Η Ερυθρά Θάλασσα άνοιξε στη μέση: κάποιος έχασε ένα πόδι, βορά στα σκυλόψαρα, κάποιος άλλος άλλαξε κακιές συνήθειες. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι στοιχίζουν οι βαθιές αλλαγές στους αποφασισμένους. Ο Σπύρος νόμιζε πως θα θύμωνα και τραβήχτηκε όταν πήγα να τον κτυπήσω φιλικά στην πλάτη.

Μετά από δέκα εννέα ολόκληρα χρόνια συμβολαίου και μια νεκρή μέρα απολάμβανα την αλλαγή. Μαζί με μένα ένας ολόκληρος λαός πήρε την απόφαση να αλλάξει σελίδα. Επειδή οι εταίροι μας ξέρουν τι χάσαμε σε αυτή την αλλαγή είναι έτοιμοι να ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας: καρτόκρισα σε όλους!

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Menu