#025 Post coitum animal triste

Ο Στέφανος Μπεκατώρος. Ο Γιώργος Καραβασίλης. Ο Βασίλης Στεριάδης. Ο Γιώργος Δανδράκης. Ο Νίκος Χειλαδάκης. Ο Γιάννης Βαρβέρης. Ο Αργύρης Χιόνης: ποιητές.

Ο Παναγιώτης Λιναρδάκης ζωγράφος. Ο Γιάννης Ζουγανέλης τουμπίστας. Η Αγγελική και ο Θανάσης Κωσταβάρας, η μάνα μου και ο πατέρας μου: ζευγάρια εις την αιωνιότητα.

Ο Νικόλας Άσιμος και ο Παύλος Σιδηρόπουλος: μουσικοί.

Ο Μήτσος ο Ασώπαστος, ο Άκης ο Μοτοράκιας, ο Άκης ο Χανδρινός, ο φίλος μου ο Θανάσης : ευγνώμονες νεκροί.

Ο Άγης, ο Σωτήρης, ο Γιάννης κλπ κλπ πρώην φίλοι.

Η Γιώτα, η Ρένα, η Γεωργία, η Μένη, η Σύλβια, η Καίτη, η Μαίρη κλπ κλπ πρώην φίλες.

Η μελαγχολία που συνοδεύει την τελευταία ημέρα του χρόνου με τους αναπόφευκτους πικρόγλυκους και γλυκόξινους απολογισμούς της χρονιάς, για μένα έχει πάντα διονυσιακό χαρακτήρα και προσομοιάζει με τη melancholia post-coitum. Οι φιλενάδες μου της τελευταίας δεκαετίας (που άρχισαν να πυκνώνουν οι φίλοι μου στην τάξη των νεκρών), γνωρίζουν πολύ καλά τις τύψεις μου και τις ενοχές που με πιάνουν μετά τη συνουσία απέναντι στους πεθαμένους μου φίλους. Εγώ συνεχίζω να απολαμβάνω τις ηδονές της ζωής κι εκείνοι βρίσκονται κάτω απ΄το χώμα.

Και πάλι από την αρχή: άλλες φίλες, άλλοι φίλοι, άλλες παρέες, άλλα ποιήματα. Άλλα κείμενα. Άλλες πόλεις. Άλλες συνεργασίες…

Σας εύχομαι λοιπόν, ένα διονυσιακό νέο έτος 2015 κι ας πάν στην ευχή τα παλιά.

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Menu