ΠΕ 31 Μαρτίου
Οι συμπατριώτες μου στην Αμαλιάδα μου έκαναν την τιμή να με καλέσουν στην
πόλη για να διαβάσω ποιήματα και να με ” ανακρίνουν” όπως λένε. Σαράντα
πέντε χρόνια από τότε που έφυγα από την πόλη. Το γεγονός ότι με βρήκαν
μόνοι τους φέρνει απέναντί μου την αίσθηση μιας εκφρασμένης επιθυμίας που
δεν προκάλεσα, μια καθαρή αναγνώριση που γίνεται πολύτιμη την εποχή των
νομάδων που προσπαθούν τρέχοντας να το επιτύχουν. Είναι δώρο για μένα
και τιμή γι αυτούς, γιατί για να με καλέσουν θα πει πως η πόλη που ο Βάρναλης
ως δάσκαλος εκεί αναγνώρισε ως προοδευτική, έχει το υπόβαθρο να το στηρίξει.
ΠΑ 1 Απριλίου
Για τις ανάγκες της παρουσίασης έκανα ένα βιβλίο με κείμενα που έχουν σχέση
με την πόλη, τη δική μου Κομάλα και θα τους τα μοιράσω ως ανάμνηση.
Αν ζήσω, θα την σηκώσω την πόλη στην περιωπή ενός μυθιστορήματος.
*
Οι Γιώργηδες, να είναι καλά. Τους αφήνω να μου φέρονται σαν σε φιλοξενούμενο.
Έτσι βοηθάει να παροντοποιηθεί ο χρόνος. Και το καλύτερο βιβλιοπωλείο
της Ελλάδας του Δημητρόπουλου, τίγκα στο στοκ. Με το μεγαλύτερο ράφι
ποίησης που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Μόνο η Δωδώνη είχε παλιά τόσα
βιβλία ποιημάτων.
*
Η αίθουσα γέμισε, σχεδόν με τρόμαξε. Είπα ότι είχα να πω . Έδειξα την
ευγνωμοσύνη μου. Ή άρχουσα τάξη όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά
καταρρακώνει κάθε τι για να μοστράρει στο κέντρο συντηρητική και
κομφορμιστική. Στη διακριτική ευχέρεια του δασκάλου
και του καθηγητή είναι να δώσει υποψίες ονείρου.
Στα πλαίσια αυτά είναι και η πρόσκληση
που μου έγινε. Ο τελευταίος σεισμός άλλαξε πολύ την πόλη.
*
Το ζήτημα δεν είναι η κοινωνιολογική ανάλυση και τοποθέτηση της πόλης.
Το ζήτημα είναι για μένα κάτω από ποιούς όρους θα βγει ένας πως μιας
γραφής ποιητικής. Τα ανήσυχα παιδιά που τραβάνε δρόμους σαν το δικό
μου είναι αόρατα στις σπουδές τους ανά την Ελλάδα ή και στο εξωτερικό.
*
Με σπουδές στον άξονα Πάτρα Ιωάννινα μπορεί κάποιος να μην
περάσει καθόλου από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΣΑ 2 Απριλίου
Στην αυλή των θαυμάτων που είναι η φημισμένη λαϊκή αγορά της πόλης.
Κάτι υπολείμματα από το θίασο του Αγγελόπουλου με κόκκινες σημαίες
και αμάξια με μεγάφωνα διαφημίζουν κάτι στα απόνερα της επετείου της
εκτέλεσης του Μπελογιάννη. Καφές στο Ηρώον.
*
Το βράδυ καταλήγουμε για φαί, μετά βόλτα ως το Σινέ Ολύμπια, φάγαμε
και το παγωτό που συνηθίζαμε στις 25 Μαρτίου. Η λεωφόρος, το παλιό
νυφοπάζαρο. Παιδιά στα μπαρ και τις καφετέριες. ξεκολλάμε από το
παλίψηστο του χρόνου, ονόματα και τόπους, εδώ
τα μπιλιάρδα, εδώ η κλινική του Ανέστη, εδώ το σχολείο. Χωρίσαμε εκεί,
όπως στα διαλείμματα στο δημοτικό. Ο Τάσος ο Γιώργος κι εγώ.
Μετά 45 χρόνια ζούμε. Τι άλλο.
ΚΥ 3 Απριλίου
Κατευθύνομαι προς Πάτρα και ο πρωινός καφές μαζί τους μου λείπει.
Με προλαβαίνουν οι Γιώργηδες στο τηλέφωνο. Αυτή τη φορά και κάθε
φορά από τώρα θα γυρίζω και γι αυτούς. Όπως είναι φυσικό υπάρχει
συνωστισμός από μνήμες. Θα έχουμε καιρό για να μπουν σε ηρεμία.
Ελπίζω να τους τίμησα όσο με τίμησαν. Τα άλλα όλα θα
βρουν τον καιρό τους.
ΔΕ 4 Απριλίου
Όταν όλα έχουν γίνει τα πρωινά είναι θλιμμένα, λέει ο Πόρτσια.
Αποφεύγω να στρέφω τη μνήμη προς τα κάτω, στη γενέθλια πόλη
γιατί κατακλύζεται.
Αν μιλάμε για ένα κείμενο κάποιας έκτασης έχω βρει το χρονιστή: Είναι
τα κύματα που σκάνε στην άμμο της Κουρούτας.
*
Ένα κείμενο χωρίς τονική στα πλαίσια μιας καλύτερης αποτυχίας που
θα έλεγε κι ο Μπέκκετ. Και εννοείται η αντικατάσταση του Ιστορικού
με το Ποιητικό. Δεν με ενδιαφέρει η κοινωνιολογία μιας πολίχνης αλλά
ο μαγνητισμός της σε ρινίσματα από γραφές.
ΤΡ 5 Απριλίου
Τι ήταν η Σοχιά ανοιχτή; Ένας χείμαρρος που πέταγαν μέσα και
ψοφίμια και μπάζα. Ωστόσω είναι όλα τα ποτάμια της Ελλάδας και
της Ευρώπης στο παιδικό βλέμμα. Η απόδοση του συγκεκριμένου
στο παγκόσμιο με την τόλμη του παιγνιώδους.
*
Έφερα πάνω και τέσσερις τόμους υλικό. Μπορεί να αφομοιωθεί στο
βαθμό που θα υπάρχει μια γραφή να το αφομοιώνει. Μυστική παρέλαση
ρητορικών σχημάτων. Αυτό είναι που θα δώσει τη σημασία
κι όχι το διηγούμενο.
ΤΕ 6 Απριλίου
Η φλαμουριά που την άφησα γυμνή όταν έφυγα τη βρήκα γεμάτη φύλλα στο
γυρισμό. Ο Πάστερνακ έλεγε πως δεν μπορείς να δεις το σιτάρι να μεγαλώνει.
Όταν το δεις μεγάλωσε πια. Να μπορούσε κάποιος να κάνει μιαν
αφήγηση στα όρια του αόρατου αυτού χρόνου της διεργασίας ενός
φύλλου που βγαίνει.
*
Ένας θύλακας χρόνου για μια γρήγορη πρώτη εκτέλεση. Αυτό ψάχνω.
*
Ποιά είναι η καλύτερη θέση για να γράφει κάποιος στην Ελλάδα σήμερα;
Μα φυσικά σαν νεκρός.
