ΠΕ 19 Νοεμβρίου
Η αναμάγευση της ποίησης είναι σαν το φάρμακο του καρκίνου, έχει βρεθεί
αλλά είναι πολλά τα συμφέροντα (μίκρο) που την κάνουν αόρατη.
*
Δεν υπάρχει δοκίμιο που να έχει πάνω από δύο ή τρεις σκέψεις. Το υπόλοιπο
είναι φύρα των περιστάσεων.
*
Αστυάνακτας. Αυτοί που βάζουν χερικό από τα παιδιά… Παίζουν με την Ύβρη
κι αυτό στην αρχή είναι απαλό στην ατιμωρησία του. Μετά γυρίζει πάνω
σ’ αυτούς που το έβαλαν μπροστά.
ΠΑ 20 Νοεμβρίου
Η σβησμένη βιτρίνα του καταστήματος νεωτερισμών. Οι συλλέκτες σκουπιδιών απέναντι.
Κι ανάμεσα οι ποιητές. Πνιγμένοι απ’ τα κλειστά παράθυρα των μικρών πόλεων.
*
Η αυλή και ο κήπος γέμισαν φύλλα φλαμουριάς. Σκέφτομαι ένα χαϊκού.
*
Μετά το ένα βήμα μπρος στη δημοσιότητα κι εκεί που περιμένεις ένα βήμα
πίσω συνήθως ακολουθεί ένα βήμα στο κενό. Οι γράφοντες θέλουν να εξουσιάσουν
όχι να αγαπηθούν.
*
Ο πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος. Τον ακούς και αρνεύεις μέσα σου.
ΣΑ 21 Νοεμβρίου
Γράφουν το ασυμβίβαστος, οι γιοι του τώρα, σαν να εννοούν ανευνούχιστος.
Και στο βάθος ανώριμος.
Ε ρε ψυχίατρος που σας χρειάζεται…
*
Από το βίο του συγγραφέα, προτιμώ τη βιβλιογραφία του.
*
Μέρες του νοτιά. Το ρολόι του φύλλου κίτρινο.
ΚΥ 22 Νοεμβρίου
Τα ντεσουδάκια της δημοσιότητας… είστε ο Αθηναίος της Ημέρας, ο Σαλονικιός της
Νύχτας, στο ερωτηματολόγιο του ψυχιάτρου απαντήσατε, από ποιά πλευρά κοιμάστε,
διαβάζετε στην τουαλέτα τις οδηγίες των σαμπουάν… θέλουν να μάθουν για να μιμηθούν,
Αν η αναπνοή δεν γινόταν αυτόματα, πολλοί θα είχαν σκάσει από ασφυξία, αν τους
έλεγαν πως κάποιοι επώνυμοι δεν ανασαίνουν…
*
Η Ευρώπη απωθεί, μόνο και μόνο για να βρίσκει το κακό ανυποψίαστους τους πολίτες.
Mετά έχει φαρμακοβιομηχανία να σε ισιώσει ψυχικά για τις απώλειες. Τι νόμιζες;
*
Χρόνος του φύλλου
στην άκρη της φθοράς του
να η Άνοιξη.
*
Καημένε Ντρόϋσεν, τι τραβάς σχολιαστικώς…
ΔΕ 23 Νοεμβρίου
Η σημασία των δημοσίων χώρων σε καιρό κρίσης… κάτι σαν την Κυψέλη
του Καμίλο Χοσέ Θέλα. Και στην κινηματογραφική της εκδοχή.
*
Υπάρχει κάτι στο σπίτι. Τηλεόραση, ραδιόφωνο. Σαν ένας παρανοϊκός
κι ασώπαστος θέλει να μετατρέψει την συνεχή απορία της ροής του χρόνου σε λέξεις.
*
Αφημένος σε μια οχτάωρη διάλεξη στα Ισπανικά για το Λακάν.
Ποιός αποφάσισε την τρυφερότητα, ternura, δίπλα στο μοσχαρίσιο κρέας, ternera;
*
Επαναλαμβάνομαι. Τί ωραία. Απομακρύνομαι από το μοντερνισμό.
*
Αναγνώστης με άποψη… Τα έχουμε πει… Ιδού η λευκή σελίδα, πεδίον δόξης λαμπρό.
Και η πλέον αδέξια κίνηση πάνω στο κενό του σκοινιού θα παραμένει πάντα
πιο ενδιαφέρουσα από την καλύτερη υπαγόρευση. Η διαστροφή του να γράφεις
δι΄ αντιπροσώπου θα παραμένει πάντα όνειρο της επιθυμίας για δύναμη.
*
Μετά το Ζιράρ ένα τεράστιο ποσοστό της γραπτής λογοτεχνίας περνάει για μένα
στο πεδίο της παθολογίας. Μυθοπλασία με παρωχημένες ιδέες περί επιθυμίας.
Τι πλήξη.
*
Αυτό το Εσύ που υπαγορέυει στο Εγώ ποιός είμαι.
*
Ένας ωραίος σεισμούλης της ανάγνωσης του Μωρίς Μπλανσό Ο Χώρος της Λογοτεχνίας
είναι αναγκαίος, κυρίως για να δεις πως ο χώρος πριν τη γραφή είναι διεξοδικά επιτηρούμενος.
ΤΡ 24 Νοεμβρίου
Δεν ενδιατρίβεις δίπλα στην ποίηση του Τσελάν ατιμώρητα.
Η γλωσσική του θέση είναι διαρκής ίλιγγος.
*
Θέλει να πει κάτι για μένα και αποκαλύπτει το οικογενειακό παιχνίδι
του να ασκεί πατρική εξουσία ο ένας στον άλλον εκστομίζοντας συμβουλές…
Έτσι πέρασε κιόλας μια γενιά χωρίς πατέρα. Η επόμενη μπορεί
άνετα να απελευθερώσει τους ψυχωτικούς της.
*
Χέστηκαν για τη μετάφραση. Δημοσιότητα για το μαγαζί θέλουν.
*
Ο χρόνος σαν νωχέλεια εν αναμονή δράσης. Η νωχέλεια του Προυστ
ανάμεσα στις εγγραφές του Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο.
*
Εκεί όπου αυτός θέλει να δικαιωθεί πρέπει εγώ να παίζω.
*
Πήρα σήμερα τα Κλειδιά Ελευθερίας. Έτσι βάφτισα ένα βιβλίο με γραπτά
κρατουμένων από τη Σαλονίκη… Για να το στείλω το πέρασμα από την
Αγορακρίτου. Εφαρμόζοντας την εικόνα που άφησα στη σημερινή
έχω εις σμικρόν μια ακτινογραφία των αλλαγών της μητρόπολης.
ΤΕ 25 Νοεμβρίου
Αφού βεβαιώθηκε πως αυτοί, που αν τολμούσε να τους πει πως είναι ποιητής
θα του έριχναν φάπες, είναι βαθιά νεκροί, έγινε μετακαβαφικός σε πολιτιστικούς
συλλόγους ατόμων δεκαπέντε, σε σβησμένα χωριά της επαρχίας.
*
Να σταμάταγαν το για το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, για λόγους ποιήσεως
κάτι θα έλεγε… Αλλά σπίτι και ποίημα τους κάνει διπλά ανυπόφορους.
Αυτός ο συνδυασμός έρπειν και πετάγματος ταυτόχρονα…
*
Σαφώς και μου αρέσουν όλο και λιγότερο οι φάτσες των προσερχομένων
αλλά κάνω υπακοή.
*
Αν κάποιος ακολουθούσε κατά γράμμα τη χρόνωση του Τόμας Μαν
θα ανακάλυπτε πως θέλει διπλάσιο χρόνο να διεξέλθει τη δράση της
αφήγησης… σαν ταινία σε αργή κίνηση. Μια γοητεία ψάχνω και ίσως
να είναι αυτό.
*
Σύντροφε κοιμάσαι;
*
ΤΕ 25 Νοεμβρίου
Τα ερεθιστικά της ματαιοδοξίας γραπτά δεν απορρίπτονται ηθικά ή συναισθηματικά.
Το έλεος για πλανημένους ανθρώπους που γεμίζουν σελίδες παραμένει.
Απορρίπτονται ως παρωχημένα, ως αναφερόμενα σε μια ξεπερασμένη θεωρία επιθυμίας.
*
Συνηθίζεται οι ποιητές στον καιρό μας να είναι τέρατα σταθερότητας. Εννοώ είναι σταθεροί
στο να αποπατούν εκεί που φιλούσαν και αμέσως να φιλάνε εκεί που αποπατούσαν.
*
Αφού, όπως έλεγε ο Ροϊδης, οι έχοντες νύχια κυνηγούν αυτούς που έχουν πτερά, προσοχή
και στα νύχια και προ πάντων στα πτερά, που μέλλει να καταλήξουν σε νύχια.
*
Γύρω μου έπλεαν σκέτες λέξεις, έρρεαν μόνες για να πάνε σε μάτια που με κοίταζαν
και που έπρεπε να τα κοιτάζω κι εγώ: λέξεις-στρόβιλοι που, όταν σκύβω να του δω,
ζαλίζομαι κι ο αδιάκοπος ίλιγγός τους με οδηγεί στο κενό. Αυτά ο Χόφμανσταλ
σε μετάφραση Γιώργου Κεντρωτή.
