Εφήμερα Νοεμβρίου τέσσερα


Φωτογραφία Richard-Learoyd

ΠΕ 12 Νοεμβρίου
Δεν είναι ότι θα πεθάνουμε,  είναι ότι θα γεράσουμε, ότι θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας
μπροστά στο θάνατο που μας προσφέρει η ιατρική. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς δικό μας θάνατο
Το έγραψε ο Ρίλκε στις Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε.
*
Μια τεράστια βιομηχανία λήθης του θανάτου είναι αυτό που λέμε: Δυτικός Πολιτισμός.
*
Ρομαντισμός είναι ο Διαφωτισμός που έχει συνείδηση ότι η ιδία βούληση απέναντι στο Θεό
εγείρει τέρατα. Αυτή είναι και η μόνη προσφορά της Νέας Εποχής, ο Ρομαντισμός
απέναντι στον Κλασικισμό. Και τα περισσότερα κινήματα στη τέχνη δεν είναι παρά
μεταγενέστερες εκπτυχώσεις του Ρομαντισμού.

ΠΑ 13 Νοεμβρίου
Η φυσικότητα με την οποία παρουσιάζουμε τις πολιτιστικές και κοινωνικές μας κατακτήσεις
στον εαυτό μας δεν είναι παρά η φενάκη και η τύφλωση που μας κρύβουν την στυγνή
βαρβαρότητα που επιβάλει ο Δυτικός Πολιτισμός στα δύο τρίτα του κόσμου. Η βαρβαρότητα
είναι η βαρύτητα της κοινωνίας. Πως το έλεγε η Σιμόν Βέιγ στη Βαρύτητα και τη Χάρη: πως να
μεταβιβάσουμε στα υψηλά κίνητρα την ενέργεια που υπάρχει στα ταπεινά κίνητρα.

ΣΑ 14 Νοεμβρίου
Έχουν ανάγκη στη Δύση από γεγονότα σταθμούς. Εκατόν είκοσι νεκροί στο Παρίσι.
Η Ευρώπη κατασκεύασε με δικά της όπλα τον εχθρό που έχει ανάγκη για να την κρατάει
ενωμένη στον εσωτερικό της σπαραγμό για τα συμφέροντα.
*
Ο Ευρωπαίος πέρα από όλες τις ρητορικές του και τις βεβαιότητές του παραμένει
καύσιμη ύλη της βαρβαρότητας.

ΚΥ 15 Νοεμβρίου
Το ντουφέκι, που ήταν το μόνο που σήμαινε ότι κάποτε είχα νουνό, είναι δίπλα μου,
κρεμασμένο στον αορτήρα του, σημάδι ότι ο πατέρας μου πέθανε.
*
Η Βία είναι το θηλυκό του Βίου. Βαρύ για τις μεσαίες τάξεις του ‘ 80.
*
Καμία άποψη στον κόσμο δεν ισχύει, χωρίς δημογραφία να την υποστηρίζει.

ΔΕ 16 Νοεμβρίου
Σήμερα τον είδα στον ύπνο μου να περνάει μακριά, με  κινήσεις των πενήντα του,
ένα κουστούμι, σαν για επείγουσα δουλειά. Τριγυρίζουν ακόμα εδώ, άναψε ένα
καντηλάκι. Κάτι λέξεις από το προσωπικό του ιδιόλεκτο ανεβαίνουν σαν για να τον
κρατήσουν: μπροστογιομί, αορτήρας, κάλφας, λίμνα, σκαφόνι, γεφυροπλάστιγξ,
αζύγιγο κρέας, Σούβαρδο, Καπελέτο, μενουδέλι, ατσάκιγος, εξάψαλμος, μετα των αγίων.
*
Διαπραγμάτευση με το μεγάλο γιο για την αυριανή πορεία. Ο μικρός λέει: ο μπαμπάς
ήταν.  Μας τρώει η Ιστορία σαν ο σαλίγκαρος τα μαρουλόφυλλα.

ΤΡ 17 Νοεμβρίου
Στο Μανχάταν Τράσφερ του Τζων Ντος Πάσος, “γοργά βαδίζει ο νέος άντρας ολομόναχος”
να πάει στο κέντρο των γεγονότων. Μόνο που το κέντρο των γεγονότων είναι συνήθως
σπαρμένο νεκρούς, κι έπειτα αυτή τη ζωή του επιζώντος από τόσους νεκρούς, κάτι πρέπει
να την κάνεις, γιατι το κέντρο των γεγονότων είναι πια μέσα σου και θα πρέπεί μια μέρα
να ρωτήσεις αυτούς τους νεκρούς: Έζησα σωστά;
*
Η κακία στη φωνή του Γιάννη Πατίλη που έλεγε στο Βαρβέρη: εσύ, που το βράδυ
του Πολυτεχνείου, έπαιζες χαρτιά στο ξενοδοχείο απέναντι. Η μνησικακία του
λαουτζίκου στον αστό.

TE 18 Νοεμβρίου
Ο Ευρωπαίος χρειάζεται επειγόντως μια αποφυσικοποίηση και ρευστοποίηση
των κοινών του τόπων αν θέλει να ξαναρχίσει να σκέφτεται.
Και να καταλάβει πως αρχές και απόψεις που δεν υποστηρίζονται δημογραφικά
στον κόσμο που ζούμε είναι εύθραυστες, ευάλωτες και σχεδόν ιστορικά απερχόμενες.
*
Οι άνθρωποι στις πόλεις γίνονται μαλθακοί. Ως και οι Ασσύριοι το ήξεραν όταν
επιτέθηκαν στου Βαβυλώνιους.
*
Αυτή η προσπάθεια να πουληθεί ο Ώντεν με όρους υψηλού λογοτέχνη, αντλώντας
κοινούς τόπους από μια κομεντί του κινηματογράφου, είναι ένα μικρό προβληματάκι
για την περιρρέουσα ματαιοδοξία. Η έγνοια για το ταμείο φαίνεται πολύ.
*
Όνειρα τη νύχτα. Ένα μικρό πανδαιμόνιο με καθαρή στο ξύπνημα την αίσθηση
ότι σε αγαπούν.
*
Τετάρτη σήμερα και στην Πλατεία Βικτωρίας έχει πραγματικότητα για μένα.
*
Ο κάθε μικροαστός μπορεί να φαντάζεται μιαν εξέγερση που αρχίσει στον
πλειστηριασμότου σπιτιού του, αλλά που κάποιος άλλος θα πάρει το όπλο πρώτος.

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού