Τώρα, που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε λοξά τις ποιητικές συλλογές, κρατώντας μισάνοιχτο το βιβλίο, γιατί αν το ανοίξουμε 180 μοίρες θα σπάσει η ράχη του και οι σελίδες του θα μας μείνουν στα χέρια σαν τραπουλόχαρτα. Τώρα, που καταφέραμε να επιβάλουμε τις ψηφιακές εκδόσεις και έχει γεμίσει ο τόπος από ποιητές και μεσάζοντες και γνώστες pdf και ο καθένας ανάλογα με το βαλάντιό του μπορεί να τυπώσει το δικό του βιβλίο, ακόμα και μόνος του με το print-on-demand. Τώρα, έφτασε ο καιρός αφού κάνουμε την αυτοκριτική μας, να ξαναγυρίσουμε πάλι στην παραδοσιακή τυπογραφία να πάμε απλώς ένα βήμα πιο πίσω, επιστρέφοντας στο όφσετ και στα βιβλία με τις ραμμένες ράχες.
Είναι αλήθεια πως τη θερμοκόλληση την είχαν υιοθετήσει ως εύκολη λύση που τους γλύτωνε από επιπλέον έξοδα ακόμα και μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, πολύ πριν από την επέλαση ημών των ιστολόγων, των μπαχαλάκηδων, που φέραμε στα μέτρα μας και τα εκδοτικά: ένα ψηφιακό βιβλίο κοστίζει όσο μια καινούργια συσκευή πλέι στέισιον, γύρω στα τετρακόσια ευρώ. Τα «πλαστικά βιβλία» με τα πλαστικοποιημένα εξώφυλλα που κατέκλυσαν τα ράφια των βιβλιοπωλείων στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα ήταν δική τους εφεύρεση. Τα βιβλία πουλιόταν πλέον μέσα σε σελοφάν σαν να ήταν σαπουνάκια ή προφυλακτικά και γι αυτό ουδόλως ευθύνονται οι εισηγητές των ψηφιακών εκδόσεων.
Τώρα, ήρθε η στιγμή να ξεμάθουμε όλα αυτά: να επιστρέψουμε στην «οριζόντια πρόοδο της ανάγνωσης» με το βιβλίο ανοιγμένο κανονικά κι ακόμα καλύτερα, διπλωμένο στα δύο. Να ξαναγυρίσουμε στα νήματα και τις βελόνες, στους τσίγκους. Η νέα επανάσταση στην τυπογραφία θα γίνει από μια νέα γενιά ιστολόγων που έχουν βαρεθεί την κάθετη και λοξή ανάγνωση των ψηφιακών εντύπων, τα εξώφυλλα που χάνουν το χρώμα τους με την πρώτη έκθεση στον ήλιο, το δηλητήριο που αφήνει στην αφή το ημιτελές ξεφύλλισμά τους, την απεραντολογία, την ευκολία και τα κακά Ελληνικά που προωθούν. Όλη αυτή την πλαστικοποιημένη ασημαντότητα μιας ακατάσχετης φλυαρίας όπως είναι και κάθε περιαυτολογία.
Τώρα είναι καιρός να ανέβουν τα κόστη στην παραγωγή του βιβλίου ως μόνη διέξοδος από τα βουνά της παραγωγής μουτζουρωμένης χαρτομάζας, και τα βουνά να μπορέσουν να γεμίσουν πάλι από αληθινά δέντρα. Φτάνουν πια οι μολότοφ και οι καταλήψεις και τα βιβλία με θερμοκόλληση και οι γόνοι της μεσαίας τάξης που διεκδικούν μαζί με το τελευταίο μοντέλο του πλέιστέισιον και την έκδοση μιας ποιητικής συλλογής που έχει το ίδιο κόστος.
