Δεν υπάρχει κράτος, μαντάμ.
Μόνο υλική αμπεχωνίαση.
Και δυστυχώς δεν εξαντλείται εις τας εκλογάς.
Η ριτή διαταγή δόθηκε. Στον αστυνομικό.
Δίχως αυτός να ρωτηθεί.
Ακόμη και ως προς το καλό.
–
Μπλέξιμο μπλέξιμο μπλέξιμο μάτια.
Παύση.
Να περαστεί όλο το άγχος από μέσα σου. Να γεννηθεί λιγάκι. Η ηρεμία.
–
Τι και αν διαταχθεί η εμπειρία;
–
Μια διαδικτυακή εφαρμογή περί ευρέσεως της κοντινότερης τουαλέτας θα ήτο χρησιμότατη.
–
Ένας ρινόκερως, ο λεκτικός, εισέβαλλε από την πόρτα. Σχολίασε υπέρ της μείωσης πωλήσεων στα ξυραφάκια στους αναρχικούς κύκλους και κάθησε στον καναπέ πολυθρόνα.
Γκρέμισε το ασταθές πορτατίφ που συνδεότανε ηλεκτρονικά από μια μπρίζα ασταθής. Δίπλα στην μπαμπούσκα.
Η γλώσσα πρέπει να βιώνεται. Όπως κ’ οι λέξεις. Και ύστερα θα προκύψουν καινούργιες.
