Ήταν ήδη Κυριακή πρωί στο εκλογικό κέντρο του Δήμου Νεάπολης-Συκεών όπου ήμουν δικαστικός αντιπρόσωπος όταν άρχισαν να καταφθάνουν από νωρίς το πρωί τα πρώτα παραπολιτικά «νέα» των εκλογών είτε τηλεφωνικώς είτε διά ζώσης.
Από τις 10:00 περίπου το πρωί, δηλαδή, η πραγματικότητα του μικρόκοσμού μας άρχισε να συγκρούεται με τις φήμες του έξω κόσμου.
Στην αρχή «μάθαμε» για το επεισόδιο στην Ξηροκρήνη: δύο άτομα, λέει, εκπρόσωποι της «Χρυσής Αυγής» μάλωσαν με μέλη της εφορευτικής επιτροπής, στη συνέχεια προσπάθησαν οργισμένοι να σπάσουν την κάλπη οργισμένοι και τέλος, εξαφανίστηκαν.
Κατόπιν ακούσαμε για κάποιον άνθρωπο που πήγε έξω από εκλογικό τμήμα στη Ζάκυνθο με καραμπίνα και αφού πυροβόλησε δυο φορές στον αέρα εξαφανίστηκε με ελικόπτερο, ταχύπλοο ή αγωνιστικό αυτοκίνητο (διαφορετικές οι εκδοχές). Κι αυτός ήταν, λέει, μέλος της «Χρυσής Αυγής».
Το μεγάλο σοκ όμως το υπεστήκαμε λίγο μετά το τέλος της καταμέτρησης γύρω στις 9:00 μ.μ. Τότε ήταν που πληροφορηθήκαμε ότι στη συνονόματη περιοχή της Νεάπολης των Εξαρχείων πάνοπλοι κουκουλοφόροι, μέλη της Χρυσής Αυγής κι αυτοί, εισέβαλαν σε εκλογικό τμήμα και αφού ακινητοποίησαν τις αστυνομικές δυνάμεις έκαψαν την κάλπη με τις ψήφους των καταχωρημένων σ’ εκείνο το τμήμα πολιτών.
Το τρομοκρατικό αυτό χτύπημα ήθελε να καταδείξει τη δύναμη της «Χρυσής Αυγής» σε μια τρομο-κρατούμενη (εδώ το αντίθετο της αστυνομοκρατούμενης) περιοχή, όπως είναι η διάσημη περιοχή των Εξαρχείων στην Αθήνα όπου διαβιούν , περιφέρονται και διασκεδάζουν «πλήθος αναρχικών, ανυπότακτων και αντιδραστικών στοιχείων». Το μήνυμα δε που φέρεται πως επιθυμούσε να περάσει μέσα από αυτή την πράξη η «Χρυσή Αυγή» ήταν «Αναρχικοί, αντίχριστοι και φιλομετανάστες να φοβάστε. Μπορούμε να έρθουμε παντού, ακόμη και μέσα στα Εξάρχεια».
Αυθόρμητες εικόνες στο μυαλό από τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» και τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», όπως τις έχουμε δει σε κινηματογραφικές ταινίες, διαδέχθηκαν τα διαρκή ρίγη τρόμου και δέους. Μαζί μ’ αυτά και τα σενάρια συνομωσίας, με πλήθος τα αναπάντητα ερωτηματικά, ιδίως για όλους εμάς που μακριά από την Αθηνά δεν σκαμπάζουμε πολλά από Εξάρχεια. Ήταν και οι αστυνομικοί μήπως στο κόλπο; Γιατί δεν συνέλαβαν κανένα μέλος της Χρυσής Αυγής; Γιατί δεν ασκήθηκαν διώξεις; Γιατί;
Έπρεπε να καταλαγιάσει ο παραπληροφοριακός κουρνιαχτός της ράδιο αρβύλας για να μάθουμε την «αλήθεια». Τα δύο άτομα στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης συνελήφθησαν πάραυτα και μολονότι επιμελώς αποκρύπτεται επιμελώς από τα ΜΜΕ φέρεται να ήταν πράγματι εκπρόσωποι της «Χρυσής Αυγής». Υποθέτω και ελπίζω ότι ακολουθήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία ως είθισται, μολονότι δεν γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες.
Στη Ζάκυνθο, οι πυροβολισμοί με καραμπίνα ήταν αντιστασιακή πράξη ενάντια στα Μνημόνια συμβολικού χαρακτήρα από μεμονωμένο άτομο. Τέλος, η επιστολή συμπαράστασης στην Όλγα Οικονομίδου, η οποία κατηγορείται για τη συμμετοχή της στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς», έλυσε και το μεγαλύτερο μυστήριο όλων:
«Κοιτάμε πίσω μας, στα τελευταία χρόνια, αγώνες σκληρούς. Πώς να χωρέσουν στις κάλπες τα οδοφράγματα κι οι φωτιές της 12ης Φλεβάρη;… Σ’ αυτούς τους οριακούς καιρούς που δεν σηκώνουν ενδοιασμούς, επιχειρούμε το αδιανόητο και τα κάνουμε να «χωρέσουν». Τα 1000ml βενζίνης που ρίξαμε στην κάλπη του 18ου εκλογικού τμήματος στα Εξάρχεια στις εκλογές της 17ης Ιούνη, είναι οι 1000 μας ψήφοι, είναι οι 1000 μας προκλήσεις σ’ έναν πόλεμο ανειρήνευτο». (ολόκληρη η επιστολή εδώ)
Όμως το εντυπωσιακότερο όλων δεν ήταν τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω. Το πιο εντυπωσιακό και τρομαχτικό, τελικά, γεγονός είναι η συνειδητοποίηση των απίστευτα μυθικών διαστάσεων που έχει πάρει στο μυαλό πολλών άκακων συνανθρώπων μας η ίδια η «Χρυσή Αυγή». Με άλλα λόγια φαίνεται ότι για πολλούς η «Χρυσή Αυγή» έχει εξισωθεί συνειδησιακά με μια νόμιμη πολιτική οργάνωση, της οποίας ωστόσο της επιτρέπεται να έχει παράλληλα και μια «έκνομη τρομοκρατικού χαρακτήρα» δράση.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι εικόνες των μπρατσωμένων κοντοκουρεμένων ανθρώπων στις τηλεοράσεις που χαιρετούν ναζιστικά, φωνάζουν «εγέρθητω» και δίνουν χαστούκια σε γυναίκες βουλευτές μολονότι είναι και οι ίδιοι βουλευτές (μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια που δεν έχει αναλυθεί επαρκώς) δεν ανταποκρίνεται συχνά στην πραγματικότητα, όπως τουλάχιστον τη βίωσα κι εγώ: εκτός από αυτούς είδα επίσης και πλαδαρά παιδάκια με αστείες φάτσες που θα μπορούσαν να είναι χαρακτήρες κόμικς αστείων κακών στους Σίμπσονς και τους οποίους ένας πρώην μπασκετμπολίστας (και όχι καρατερίστας) θα μπορούσε «να φέρει βόλτα στο λούνα παρκ για πλάκα σε δύο δεύτερα».
Επιπλέον, ο φόβος που έχει διαβρώσει τις ψυχές όλων για το μέλλον της χώρας μας, μας κάνει αναπόδραστα να παραβλέπουμε «λεπτομέρειες» όπως το γεγονός ότι η Ελληνική Αστυνομία έχει κατά καιρούς αποδείξει πως μπορεί να κάνει εξαιρετικά καλά τη δουλειά της όταν η πολιτική ηγεσία το θέλει και της το επιτρέπει.
Συνεπώς, σε περίπτωση που η «Χρυσή Αυγή» επεκτείνει τις βίαιες πράξεις της κατά νομίμων, σκληρά εργαζόμενων μεταναστών ή προβεί σε άλλες μη σύννομες πράξεις (όπως και κάθε άλλη φυσικά πολιτική ή μη, δεξιά ή αριστερή ομάδα-οργάνωση), τίποτα δεν θα πρέπει να αποκλείει τη συντονισμένη δράση της Ελληνικής Αστυνομίας, εφόσον υπάρχει βέβαια και η κατάλληλη πολιτική βούληση, παρά το γεγονός ότι πολλοί αστυνομικοί επέλεξαν τη Χρυσή Αυγή (όχι όμως ακριβώς οι μισοί, αφού πάρα πολλοί ψηφίζουν εκείνη τη μέρα επίσης στα τακτικά εκλογικά τμήματα).
Αναζητείται συνεπώς επειγόντως η απομυθοποίηση που θα μας απομακρύνει από την ανασφάλεια, το φόβο και την παραπληροφόρηση. Τώρα όμως. Τώρα.
