Σε μια εποχή που ο άνθρωπος αναζητά την τελειότητα, ο ραββίνος Χάρολντ Κούσνερ υπεραμύνεται της άποψης πως αυτό ακριβώς το κυνήγι της τελειότητας αποτελεί ταυτόχρονα και την πηγή της δυστυχίας μας σε κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Κι επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, είναι απολύτως αναγκαίο για τον άνθρωπο να δομεί σχέσεις εμπιστοσύνης, να συγχωρεί και να αποδέχεται τον άλλον ως έχει. Αυτό είναι άλλωστε και το κλειδί για την κατάκτηση της ευτυχίας.
«Κάποτε υπήρχε ένας κύκλος που του έλειπε ένα κομμάτι. Του είχαν κόψει μια μεγάλη τριγωνική γωνία. Ο κύκλος ήθελε να είναι ακέραιος, να μην του λείπει τίποτα, γι’ αυτό και άρχισε να τριγυρίζει, αναζητώντας το χαμένο κομμάτι του. Επειδή, όμως ήταν ατελής, δεν μπορούσε να κυλήσει γρήγορα, καθώς γύριζε στον κόσμο. Κυλούσε λοιπόν αργά αργά και στον δρόμο θαύμαζε τα λουλούδια. Κουβέντιαζε με τις πεταλούδες. Απολάμβανε τη λιακάδα. Βρήκε πολλά κομμάτια, αλλά δεν του ταίριαζε κανένα. Κάποια ήταν πολύ μεγάλα, κάποια άλλα ήταν πολύ μικρά. Άλλα πολύ ορθογώνια και άλλα πολύ μυτερά. Έτσι, τα παρατούσε στην άκρη του δρόμου και συνέχιζε να ψάχνει. Μια μέρα, βρήκε ένα κομμάτι που του ταίριαζε ακριβώς. Ήταν ευτυχισμένος. Τώρα θα ήταν ολόκληρος, δεν θα του έλειπε τίποτα. Το προσάρμοσε στο κενό που είχε και άρχισε να κυλάει. Τώρα, όμως, που ήταν τέλειος κύκλος, κυλούσε πολύ γρήγορα, τόσο γρήγορα που δεν έβλεπε τα λουλούδια και δεν μιλούσε με τις πεταλούδες. Όταν κατάλαβε πόσο διαφορετικός έμοιαζε ο κόσμος έτσι γρήγορα που κυλούσε, ο κύκλος σταμάτησε, άφησε το κομμάτι στην άκρη του δρόμου και άρχισε πάλι να κυλάει αργά, αναζητώντας το χαμένο του κομμάτι».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://intellectum.org/articles/issues/intellectum6/ITL06P087088_Atelis_kyklos.pdf
