Το γεγονός της αυξανόμενης αισθητικοποίησης της πολιτικής προσεγγίζεται μέσα από μια κριτική κοινωνιολογική ματιά που καθιστά άκρως προβληματική τη σχέση μεταξύ επικοινωνίας και δημοκρατίας, μαζικής ενημέρωσης και πολιτικής συζήτησης. Το συμπέρασμά, ωστόσο, εστιάζεται αναστοχαστικά στην πολυπλοκότητα των σύγχρονων «τηλεδημοκρατικών» διαδικασιών, παρά στον άκριτο πεσιμισμό, τον εύκολο καταγγελτικό λόγο και τους ευρέως διαδεδομένους, απλουστευτικούς αφορισμούς.
Στην εποχή μας, η οποία εν πολλοίς χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία της τηλεόρασης, των «ειδώλων» και της μαζικής «ενημερωδιασκέδασης» (infotainment), η σχέση μεταξύ πολιτικής και επικοινωνίας είναι ουσιωδώς αδιάρρηκτη. Πρόκειται για μια έντονη σχέση αμοιβαίας συγκρότησης, συνεξέλιξης και ανταγωνιστικής συμβίωσης. Το κείμενο αυτό έχει ως κύριο στόχο να καταδείξει τη φύση, τον χαρακτήρα και τα πραγματικά αποτελέσματα της «αισθητικοποίησης της πολιτικής», ενός σύνθετου και πολυσήμαντου πολιτικοεπικοινωνιακού φαινομένου το οποίο συναντάται πλέον σε όλες τις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες (δυτικές ή μη), αλλά αντιμετωπίζεται με διαφορετικούς μεθοδολογικούς τρόπους. Το άρθρο επιχειρεί μια σύντομη σκιαγράφηση του σχετικού εννοιολογικού πλαισίου, περιγράφει κριτικά την παραγωγική αμφιθυμία του αισθητικοποιημένου Πολιτικού και, εν κατακλείδι, προτείνει έναν εναλλακτικό, εμπειρικά ανοιχτό και «μη αποφασίσιμο» τρόπο θεωρητικής αντιμετώπισής του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://intellectum.org/articles/issues/intellectum4/ITL04P027034_Dimokratia_epikoinonia.pdf
