ΤΑΞΙκή Ταλαιπωρία

Από κακή διαχείριση του χρόνου βρίσκομαι στην πολύ δυσάρεστη θέση να χρειάζομαι επειγόντως ταξί για το αεροδρόμιο. Καλά να πάθω.

Μητροπόλεως, στο ύψος της πλατείας Αριστοτέλους. Σταματά, άδειο το πρώτο.

– Αεροδρόμιο, παρακαλώ.

– Δεν πάω αεροδρόμιο.

– Γιατί;

– Δε βλέπεις, κύριος, έχω κατεβασμένη τη σημαία, πάω να παραδώσω.

Τώρα, αν πω κάτι για τη σημαία, θα φταίω εγώ ή η σημαία, μονολογώ.

Το επόμενο, έχει μία άδεια θέση μπροστά. Ο οδηγός σιγοσταματά και κατεβάζει λίγο το τζάμι.

– Αεροδρόμιο, παρακαλώ.

– Χωρίς απάντηση, γκαζώνει δυνατά και φεύγει,ενώ ένα μαύρο σύννεφο καπνού πίσω του με περιλούζει πατόκορφα. Ο τροχονόμος με το μπλοκάκι υπό μάλης βολτάρει ανέμελα παραδίπλα.

Το μεθεπόμενο, που σταματά, έχει κι’ αυτό μια άδεια θέση.

– Αεροδρόμιο, ξεστομίζω απελπισμένα και σκέφτομαι πως θα ’ταν καλύτερα να είχα κρεμάσει στο λαιμό μια σχετική ταμπελίτσα, να μη κουράζομαι και προπαντός συγχύζομαι.

– Ο οδηγός ούτε που μου δίνει σημασία, γιατί κάποιος άλλος δίπλα μου λέει αμέσως Μπότσαρη – Παραλία, και προτιμά αυτόν.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://intellectum.org/articles/issues/intellectum3/ITL03P131135_taxiki_talaiporia.pdf

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού