Περίληψη: Η γλώσσα, το σημαντικότερο ίσως κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, επέτρεψε στον άνθρωπο να αποδεσμευτεί από τους περιορισμούς του ζωικού κόσμου και να θέσει τις βάσεις του πολιτισμού του. Η ομιλία ως μέσο επικοινωνίας αποτελεί ένα ανεκτίμητο όσο και παντοδύναμο εργαλείο, το οποίο η πολιτική τέχνη ανέκαθεν αξιοποιούσε (με τη ρητορική, τη δημαγωγία κτλ.), με στόχο να πείσει, να ενώσει, αλλά και να φοβίσει (τους διαφωνούντες και τους εχθρούς). Η ρητορική τέχνη που ανέπτυξαν οι σοφιστές αποτελεί κλασικό τέτοιο παράδειγμα.
Προκειμένου όμως να εμμείνει στους στόχους του και να διατηρήσει την δυναμική του, ο πολιτικός λόγος χρειάζεται συνεχώς νέους γλωσσικούς εμβολιασμούς. Μια λέξη ή φράση, που αποσπάται από τον συνήθη εννοιολογικό της ορίζοντα και τάσσεται στην υπηρεσία της πολιτικής, συχνά αρκεί. Κάποιες άλλες φορές, όμως, ο στρατευμένος όρος ενδύεται το περίβλημα της επιστημονικής σοβαρότητας (αντικειμενικότητας), καθώς η πολιτική γλώσσα εμπλουτίζεται, δανειζόμενη από το ειδικό λεξιλόγιο της γλώσσας των επιστημών. Τα δάνεια αυτά από το χώρο της επιστήμης έρχονται, για να προσθέσουν στην πολιτική, να προσδιορίσουν την ίδια την πολιτική σκηνή μιας χώρας, και συχνά χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Ο ≪αποτρεπτικός πόλεμος≫, οι ≪παράπλευρες απώλειες≫, οι ≪ασύμμετρες απειλές≫, τα ≪εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας≫, η ≪τρομοκρατία≫ αποτελούν μερικά μόνο σύγχρονα παραδείγματα πρόσληψης από την πολιτική όρων από την στρατιωτική επιστήμη και το διεθνές δίκαιο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://intellectum.org/articles/issues/intellectum3/ITL03P137141_Asimetri_apeili.pdf
