Eφήμερα, ακροτελεύτιο

Το τέλος του λόγου ανήκει στη στίξη του.
*
Ο χρόνος τρέχει εκεί που είναι η έγνοια μου.
*
Ο στοχασμός είναι η καταγραφή του πένθους
για την παρατήρηση της φύσης.
*
Ο κυρίαρχος χρόνος είναι δυο χρόνοι εξαρθρωμένοι
στους οποίους υπακούουμε: ο κυκλοτερής της Φύσης
ενώ φύση πια δεν υπάρχει παρά σαν μακρινή απειλή
αφανισμού και ο χρόνος του χρηματιστηρίου όπου
στη συρρίκνωση της Ανάστασης του Χριστού προστίθεται
η υπεραξία του τόκου.  Ο ποιητής είναι ο ερωτευμένος
των χρόνων και ζει περίεργες συναντήσεις μαζί τους.
*
Τα Εφήμερα είναι έντομα που ζουν μια ζωή
αρκετή γι αυτά. Το λάθος είναι στο μέτρο
της ανθρώπινης ζωής που είναι κατακτητικό.

Δε λέω, είπα, δε λέω, δε λέω τίποτε, ετελείωσεν
Δε λέω… Δε λέω…

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού