#074 Συνομιλία με τις σκιές

Ombre nel deserto1

Τον Αλέκο Ζούκα δεν τον είχα γνωρίσει. Όταν ο Διαμαντής Καράβολας, σε κάποια επίσκεψή μου στο βιβλιοπωλείο του εκεί στον «Φαρφουλά», μου έβαλε στα χέρια ένα μπλε βιβλιαράκι μικρού σχήματος. Μια έκδοση του 2011, που την ξεφύλλισα και με κέρδισε αμέσως η περιγραφή μιας πτήσης πάνω από το Αιγαίο: βρήκα πως κάποιος άλλος είχε γράψει για μένα την πτήση με ελικόπτερο που είχα κάνει ως αγροτικός Ιατρός από την Αρκεσίνη της Αμοργού ως το Κρατικό Αθηνών. Το βιβλιαράκι, όπως καταλάβατε, ήταν το μοναδικό βιβλίο του Αλέκου «Στη Χίο με τον Anatol de Meibohm», κι όπως οι αληθινοί έρωτες, υπήρξε έρωτας με την πρώτη ματιά.

Ανακάλυψα μετά όταν ετοίμαζα το αφιέρωμα για τον Αλέκο, στη «θράκα» (απαρχή μιας σειράς πορτρέτων στους αφανείς Λαρισαίους, όπως την είχα φανταστεί), πως δεν υπήρχε φίλος μου που να μην έχει προσωπική επαφή μαζί του: τον γνώριζαν όλοι οι φίλοι μου και οι γνωστοί εκτός από μένα. Το μυστήριο μεγάλωνε, η αγάπη μου για τον Αλέκο δυνάμωνε, και οι σελίδες του βιβλίου του με κρατούσαν πλέον καθημερινή συντροφιά. Βρέθηκα να διαβάζω και να συνομιλώ καθημερινά μαζί του, όπως ο Στράτος Φουντούλης συνομιλεί καθημερινά με τον Προυστ, κι άλλοι φίλοι με παρωχημένες μορφές του παρελθόντος: ο Μπασιάκ με τον Πούσκιν, ο Αντ-αντ με τον Μπρετόν κοκ. Έχω υποστηρίξει πολλές φορές πως είναι ανύπαρκτη μια ιστορία της ποίησης ακριβώς γι αυτό τον λόγο: επειδή δεν υπάρχει χρονική διαδοχή κι ένας ποιητής που μεγαλώνει στη Λάρισα του 2016 μπορεί να επιλέγει τους συνομιλητές του που πολλοί από αυτούς έζησαν 50, 100 και 200 χρόνια πριν.

Αυτά τα δύσκολα χρόνια λοιπόν, κι όσο μεγαλώνω, κάνω παρέα αποκλειστικά με πεθαμένους. Οι προσφιλείς μου νεκροί έχουν όλο τον χρόνο στη διάθεσή τους να με ακούσουν και να απαντήσουν στα επίμονα ερωτήματά μου. Όσο απομακρύνομαι από τους συνομήλικους, τους πρεσβύτερους και τους νεότερους ομότεχνους, άλλο τόσο οι σκιές όσων έχουν αναχωρήσει απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο με συμπαραστέκονται και με ενθαρρύνουν.

Παρακαλώ τους επίδοξους βιογράφους που θα έχουν να αντιμετωπίσουν την περίοδο της επιστροφής μου στη Λάρισα, να συμπεριλάβουν τις μυστικές μου και καθημερινές κουβεντούλες με τον Αλέξανδρο Ζούκα.

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού