«Ακόμη και τα όνειρα χρειάζονται δουλειά. Ότι αφήνεις σε αφήνει», αντιγράφω από τα ανέκδοτα προς το παρόν, τετράδια του Λάσκαρη. Έχω φέρει μαζί μου για πολλαπλή φορά τον Πλατωνικό διάλογο «Ίων» στην έκδοση του «Εικοστού Πρώτου», 1998, με εισαγωγή-σχόλια της Μαίρης Γιόση και σε μετάφραση Δ.Γ. Σπαθάρα, (τόχω πει πολλές φορές πως η ανάγνωση ξεκινάει με την τρίτη-τέταρτη φορά), ανάγνωσμα κατάλληλο για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος: «όπως η λίθος που ο Ευριπίδης ονόμασε μαγνήτη, αλλά πολλοί τη λένε Ηράκλεια». Εδώ αναπτύσσεται από τον Σωκράτη η θεωρία της ποίησης ως «θείας μανίας». Γιατί πράγμα ελαφρύ και φτερωτό και ιερό είναι ο ποιητής, και δεν μπορεί να γράψει ποιήματα αν πρώτα δεν γίνει έκφρων και αν δεν καταληφθεί από τον θεό και αν δεν τον εγκαταλείψει η λογική του, καθώς, όσο έχει τα λογικά του, ούτε ποιήματα μπορεί να γράψει κανείς, ούτε να χρησμοδοτήσει. Η ποίηση επομένως δεν είναι γνώση (επιστήμη) και δεν είναι τέχνη (δεν διδάσκεται), αλλά είναι απλώς θείον δώρο. Ο θεός αφαιρώντας τους τη λογική, τους χρησιμοποιεί ως υπηρέτες, όπως και τους χρησμωδούς και τους θεϊκούς μάντεις, ώστε εμείς οι ακροατές να καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι οι ίδιοι που λένε αυτά τα τόσο αξιόλογα-αυτοί άλλωστε έχουν ήδη χάσει τα λογικά τους-αλλά ο ίδιος ο θεός που μιλά απευθυνόμενος σε εμάς μέσα από αυτούς.
Η πέτρα λοιπόν αυτή που ο Ευριπίδης ονόμασε μαγνήτη, αλλά πολλοί τη λένε Ηράκλεια, δεν έλκει μόνον η ίδια μεταλλικούς δακτυλίους, αλλά βάζει μέσα τους δύναμη, ώστε να μπορούν να κάνουν ό,τι κι αυτή, να έλκουν δηλαδή άλλους μεταλλικούς δακτυλίους και να σχηματίζεται καμιά φορά μια μεγάλη αρμαθιά από μεταλλικούς δακτυλίους, που κρέμονται ο ένας από τον άλλο και όλοι μαζί παίρνουν τη δύναμη από την πέτρα εκείνη. Η ανοργασμική έκσταση του ινδουιστικού Τάντρα, και εκστατικές προσωπικότητες: ο ένθεος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος μακαριστός Χριστόδουλος που καθώς περνούσαμε με το μηχανάκι ο Λάσκαρης κι εγώ, αγνοώντας την άφιξή του, σήκωσε το αριστερό του χέρι από την ταράτσα στο Μαϊστράλι και μας φώναξε «Ελάτε!». Η μυθική παρουσία του ένθεου οραματιστή Ζακ Φρέσκο στο Baraki του Λάσκαρη στην Ηρακλειά σε μια κουβέντα γεμάτη πάθος και έκσταση για καμιά δεκαριά μυημένους του κινήματος Zeitgeist. Καναδυό εβδομάδες αργότερα ο ένθεος οικοδόμος Νίκος με τα πολλαπλά μεταφυσικά ερωτήματα κρέμασε μια θηλιά στο λαιμό μου κι αυτοκτόνησε, γιατί ο καθένας μας υπηρετεί το δικό του θεό, κι ο κάθε θεός λέει διαφορετικά πράγματα στους υπηρέτες του, κι ο θεός του Νίκου απαίτησε τον θάνατό του με θέα την πρωτοποριακή, ελληνικής τεχνολογίας μονάδα αφαλάτωσης που λειτουργούσε στην Ηρακλειά. Την πλωτή μονάδα αφαλάτωσης Υδριάδα που εγκαταστάθηκε στο νησί το 2007. Οι ένθεοι του Πανεπιστημίου Αιγαίου Σπύρος και Θοδωρής στην μπάρα μαζί με καθηγητές από μισή Ευρώπη και τα χρονόμετρα στα χέρια αναδεικνύουν το Baraki της Ηρακλειάς ως το καλύτερο μπαρ που σχεδιάστηκε στο Αιγαίο, γιατί «πίνουμε τόσο γρήγορα όσο δεν μπορεί να λιώσει ο πάγος».
Μην τσιγκουνεύεστε τον πάγο λοιπόν, όπως μας προτρέπει ο ένθεος Λάσκαρης στο τελευταίο από τα αδημοσίευτα τετράδιά του.
