Έκανα την πρώτη μου πτήση το 1967 με στρατιωτική ντακότα, ανήμερα της γιορτής της αεροπορίας του Αρχάγγελου Μιχαήλ, στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα. Η Αεροπορική Βάση Λάρισας, αποτελεί το πρώτο οργανωμένο “Πολεμικό Αεροπορικό Συγκρότημα” που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα. Η ιστορία του αρχίζει με την προσγείωση, του πρώτου ελληνικού αεροσκάφους με το όνομα “Δαίδαλος”, την 29 Σεπτεμβρίου 1912. Από τη Λάρισα πραγματοποιήθηκε την 5η Δεκεμβρίου 1912 η πρώτη πολεμική αποστολή τακτικής αναγνώρισης στη περιοχή της Ελασσόνας.
Το «ρεπορτάζ» του Αντένα, το οποίο είδε αναρχικούς να πηδούν από κτίριο σε κτίριο και από ταράτσα σε ταράτσα και που σχολιάστηκε ποικιλότροπα (και πανέξυπνα) στα κοινωνικά μέσα, με τιτιβίσματα και ατάκες όπως ότι ‘θα βρέξει, επειδή οι ιπτάμενοι αναρχικοί πετάνε χαμηλά’, ή για το FIR της Κυψέλης και το αεροδρόμιο «Νώντας Σκυφτούλης», (αντιγράφω από το σάιτ του ΝίκουΣαραντάκου https://sarantakos.wordpress.com/2014/12/13/meze-146/ ), μου θύμισε την αγάπη μου για τις πτήσεις και προτείνω το βιντεάκι, -στο οποίο ο Γιώργος Καραϊβάζ, (υποψήφιος πλέον ως δημοσιογράφος της χρονιάς 2014, που έκανε να πετάξει το δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 στην πρώτη θέση), μιλάει για «αερομεταφερόμενο τάγμα αναρχικών» και για «παρκούρ» αλλά και για πελταστές των Εξαρχείων-, να συμπεριληφθεί στην ανθολογία φανταστικών πτήσεων που ετοιμάζεται από τις εκδόσεις θΡΑΚΑ.
Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη (what is that?) χώρα, η διασπορά κατασκευασμένων ειδήσεων τιμωρείται διά αποκεφαλισμού. Αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο στις ΗΠΑ π.χ., αμέσως θα καρατομούταν δημοσιογράφος, διευθυντής ειδήσεων κλπ. Στην Ελλάδα, είδαμε την ευφάνταστη είδηση να αναπαράγεται κι από άλλα «σοβαρά» ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα.
Έκανα το πρώτο μου αεροπορικό ταξίδι το 1973 (πτήση Ολυμπιακής, Αθήνα-Νάπολη, με το συμφοιτητή μου Ευάγγελο Βαμβακινό), τη χρονιά που η Erica Jong δημοσίευε το μυθιστόρημά της Fear of Flying και φυσικά άκουσα ζωντανά το Learning to fly από τους Pink Floyd στις 31 Μαΐου 1989 στο ΟΑΚΑ. Μισοείδα, επειδή χαμουρευόμουνα το TOPGUN. Για πολλά χρόνια πίστευα πως μπορούσα να πετάξω κι έβλεπα συχνά όνειρα όπου χτυπούσα χέρια και πόδια σαν πουλί που πετάει πάνω από τα ανθρώπινα. Ο φίλος μου ο Λάσκαρης έχει τραβήξει μια φωτογραφία στο μπαράκι του στην Ηρακλειά όπου αιωρούμαι κάπου 20 εκατοστά πάνω από το έδαφος κι έχω ακόμη στερητικά από τις υπερατλαντικές μου πτήσεις… Μέχρι σήμερα δήλωνα «φιλοαμερικάνος κι αριστερός», επιτρέψτε μου από δω και πέρα να σας συστήνομαι σαν «φιλοαμερικάνος ιπτάμενος αναρχικός».
