Σέρνω μικρά πατριωτικά μυστικά
από μικρό παιδί με βάφτιζαν
σε κολυμπήθρα τιγκαρισμένη
από παραμύθια και ψέμματα
θυμάμαι ιστορίες με δράκους
σπαθιά και ήρωες
τους ατρόμητους άθλους του Ηρακλή
έναν Οδυσσέα να αλητεύει ασύστολα
κατά μήκος και πλάτος
του γνωστού κι άγνωστου κόσμου
και μια Ελλάδα που ποτέ δεν φοβάται
δεν πεθαίνει, παρα μόνο πληγώνεται
και διαρκώς ανασταίνεται
σαν τον Λάζαρο στα ύστερά του.
Θυμάμαι συνθήματα
και πορείες με παλμό
και κόκκινες σημαίες
ελευθερία στις λέξεις που βγαίνουν απ΄τη ψυχή
ελευθερία στα βουνά και τους κάμπους
ελευθερία σε κάθε ερωτικό σκίρτημα
ελευθερία στη τρέλα που με διακρίνει
ελευθερία στο μαστουρωμένο μου κεφάλι
ελευθερία ή θάνατος
κι όλα συνοδεία με τραγούδια
για ταράτσες, φάμπρικες στη Γερμανία
τσιμινιέρες που κάπνισαν
και νοσταλγία αυταπάτης.
Η επανάσταση με τα χρόνια πνίγηκε
στο χαρτομάνι και σε απλήρωτα
τραπεζικά δάνεια
που αύξησαν κατακόρυφα
την αγοραστική μας δύναμη
όλοι οι θρύλοι έσβησαν
και οι αμαρτωλοί και οι κλέφτες
κατάντησαν νούμερο σε άδειο τσίρκο
με πεινασμένες μαϊμούδες
για μπανανόφλουδες.
Πατρίδα συμφορά
με τα χιλιάδες γίδια και τα πρόβατα
τα αμπέλια και τις ελιές
και τα έρημα λιοτρίβια
γεμάτη από εξωκλήσια και Οργανισμούς
κοινής και τετριμμένης αφέλειας
πατρίδα ζούγκλα που χάθηκες
ανάμεσα σε αγκάθια
και προσφορές των σούπερ μάρκετ.
Σε βάζω κάτω και σε ποδοπατάω,
σε τεμαχίζω και σε σκορπίζω
σε νοικιάζω και σε πουλάω
σε καταπίνω και βαρυστομαχιάζω.
Δεν μπορεί
κάπου θα υπάρχει μια σπιθαμή γης
και για όλους εμάς τους αφελείς
κι άπιστους γκιαούρηδες
που φλομώσαμε στα παραμύθια
να θάψουμε τα απομεινάρια σου.
Αχ, πατρίδα μου γλυκειά
πόσο μας μισείς πολύ;
