ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Η δυσθυμία διακόπτει τη δράση της.
Η αγωνία διακόπτει τη δράση της.
Ο γύπας διακόπτει την πτήση του.
Το φως με ζήλο διαχέεται μπροστά,
ακόμη και τα φαντάσματα πίνουν μια γουλιά.
Κι οι ζωγραφιές μας έρχονται στο φως,
κόκκινα ζώα των ατελιέ μας απ’ την εποχή των παγετώνων.
Όλα αρχίζουν να φανερώνονται τριγύρω.
Οδεύουμε στον ήλιο εκατοντάδες.
Κάθε άνθρωπος μισάνοιχτη πόρτα
π’ οδηγεί σε ένα χώρο για όλους.
Το απέραντο έδαφος από κάτω μας.
Το νερό αστάφτει ανάμεσα στα δέντρα.
Η λίμνη παράθυρο προς τη γη.
Τούμας Τρανστρέμερ, Ημιτελής Ουρανός (1962) 128, V, Samlade dikter 1954-1996, 2001
απόδοση: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη
«Τα ποιήματα του Τρανστρέμερ ήταν μουσική από την πρώτη στιγμή. Υπάρχει σ’ αυτά αινιγματικότητα και μυστικισμός. Υπάρχει και απειλή, αγωνία και τρόμος, αλλά περιγράφει ωστόσο και τη διαφυγή, και είναι συχνά η μουσική που δίνει παρηγοριά.»
Εύα Στρέμ,
ποιήτρια, συγγραφέας
————————————————————————————————————–
DEN HALVFÄRDIGA HIMLEN
Modlösheten avbryter sitt lopp.
Ångesten avbryter sitt lopp.
Gamen avbryter sin flykt.
Det ivriga ljuset rinner fram,
även spökena tar sig en klunk.
Och våra målningar kommer i dagen,
våra istidsateljeers röda djur.
Allting börjar se sig omkring.
Vi går i solen hundratals.
Var människa en halvöppen dörr
som leder till ett rum för alla.
Den oändliga marken under oss.
Vattnet lyser mellan träden.
Insjön är ett fönster mot jorden.
Tomas Tranströmer, Den halvfärdiga himlen (1962) 128, V, Samlade dikter 1954-1996, 2001
Översättning Despina Kaitatzi-Choulioumi
