Στην Οδό Πανδρόσου του Χάϊμε Χιλ ντε Μπιέδμα

gilp
Μια συνομιλία δύο ποιήματα

Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα
Η Οδός Πανδρόσου
Μετ. Βασίλης Λαλιώτης

Πολυαγαπημένες εικόνες της Αθήνας
Στη συνοικία της Πλάκας
δίπλα στο Μοναστηράκι
ένας δρόμος λαϊκός με μαγαζιά πολλά.
Αν κάποιος που με αγαπά
κάποια φορά πάει στην Ελλάδα
και περνάει από εκεί, ειδικά το καλοκαίρι,
να με μνημονεύει σ’ αυτήν.
Ήταν μια Δευτέρα του Αυγούστου
μετά από μια χρονιά σκληρή, που μόλις είχε
φτάσει.
Θυμάμαι πως ξαφνικά αγάπησα τη ζωή,
γιατί ο δρόμος μύριζε
κουζίνα και δέρμα παπουτσιών.
***


Στην Οδό Πανδρόσου του Χάϊμε Χιλ ντε Μπιέδμα

Μυρίζει ακόμα δέρμα παπουτσιών
καθώς σε θυμάμαι
θέλω να πω στους Ισπανούς δίπλα:
Ξέρετε το ποίημα
του Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα και διστάζω.
Ξέρω, καλά ξέρω,
τα διδακτορικά του έρωτα
είναι άγχος για ξόδεμα κορμιού
κάτω από τα νυχτερινά φώτα καλοκαίρι
πόλης μεσογειακής.
Λέω πως δανείζω μάτια στην ψυχή σου
στα ωραία περάσματα
κορμιών νεανικών
που αφήνουν ποιήματα ασταμάτητα.
Τι ειλικρίνεια γλώσσας θέλει να σταθείς
το στήθος από απέναντι
ή εκείνη η κλίση η γραμμένη
από υφάσματα στη μέση.
Έχω την αίσθηση πως
απ’ το πλήθος των περαστικών
ένας είναι αυτός που τον ποιητή θυμάται.
Ένα ναι
μια κατάφαση ζωής
μ’ όλη τη δύναμη θανάτου.
2009

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού