Ένας Κόσμος Είναι Κάθε Άνθρωπος Κατοικημένος

Every man is an lsland

Ένας κόσμος είναι κάθε άνθρωπος, κατοικημένος

από πλάσματα τυφλά σε σκοτεινή εξέγερση

ενάντια στο βασιλιά Εγώ που κυριαρχεί πάνω τους.

Σε κάθε ψυχή χιλιάδες ψυχές φυλακισμένες,

σε κάθε κόσμο,  κρυμμένοι κόσμοι χιλιάδες

κι αυτοί οι τυφλοί, αυτοί οι κάτω κόσμοι

παρότι ατελείς, πραγματικοί και ζωντανοί είναι,

πραγματικοί και ζωντανοί όπως εμένα. Κι εμείς βασιλείς

και ηγεμόνες των χιλιάδων πιθανών μέσα μας

οι ίδιοι υποτελείς είμαστε, αιχμάλωτοι οι ίδιοι

σε κάποια ανώτερη ύπαρξη, της οποίας το εγώ και την ουσία

το ίδιο ελάχιστα κατανοούμε όπως ο ανώτερός μας

τον ανώτερό του. Από το θάνατο και την αγάπη τους

τα δικά μας συναισθήματα μια απόχρωση έχουν πάρει.

Όπως όταν ατμόπλοιο τεράστιο περνάει

μακριά εκεί έξω, κάτω από τον ορίζοντα, όπου βρίσκεται

τόσο λαμπρή εσπέρα. – Και δεν γνωρίζουμε γι’ αυτό

μέχρι που στο γιαλό δροσερό κύμα μας φτάνει,

πρώτα ένα, κι ακόμη ένα και πολλά περσότερα

που χτυπάνε και παφλάζουν μέχρις ότου όλα γίνουν

όπως πριν ίδια. – Τα πάντα διαφορετικά ωστόσο.

Έτσι σκιές εμείς καταλαμβανόμαστε από ανησυχία ασυνήθη

όταν κάτι μας λέει πως κόσμος έχει αναχωρήσει,

πως ορισμένοι από τους πιθανούς λυτρωθήκαν.

 

Γκούναρ Έκελεφ, Färjesång, 1941, Άπαντα τα ποιήματα, 1976

Απόδοση Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

 

 

 

En värld är varje människa, befolkad

av blinda varelser i dunkelt uppror

mot jaget konungen som härskar över dem.

I varje själ är tusen själar fångna,

i varje värld är tusen världar dolda

och dessa blinda, dessa undre världar

är verkliga och levande, fast ofullgångna,

så sant som jag är verklig. Och vi konungar

och furstar av de tusen möjliga inom oss

är själva undersåtar, fångna själva

i någon större varelse, vars jag och väsen

vi lika litet fattar som vår överman

sin överman. Av deras död och kärlek

har våra egna känslor fått en färgton.

Som när en väldig ångare passerar

långt ute, under horisonten, där den ligger

så aftonblank. – Och vi vet inte om den

förrän en svallvåg når till oss på stranden,

först en, så ännu en och många flera

som slår och brusar till dess allt har blivit

som förut. – Allt är ändå annorlunda.

Så grips vi skuggor av en sällsam oro

när något säger oss att folk har färdats,

att några av de möjliga befriats.

 

Gunnar Ekelöf, Färjesång, 1941, SAMLADE DIKTER, 1976

Översättning: Despina Kaitatzi-Choulioumi

 

Ο Έκελεφ κράτησε απόσταση από τον ρομαντικό μύθο του ποιητή ως ανώτερη ύπαρξη.  Κλεμένς Άλτγκορντ

Ekelöf tog avstånd från den romantiska myten om diktaren som ett högre väsen.         Clemens Altgård

https://www.skd.se/2015/06/26/30714/

 

 

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού