Καρίν Μπόγιε: Της Νύχτας Βαθύ Βιολοντσέλο

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Της νύχτας βαθύ βιολοντσέλο

σκορπά τη σκοτεινή του αγαλλίαση στα πέρατα.

Ομιχλώδεις οι εικόνες των πραγμάτων διαλύουν  τη μορφή τους

σε ποτάμια κοσμικού φωτός.

Φουσκοθαλασιές, λαμπρές εκτεταμένες,

ξεπλένουν κύμα το κύμα μέσα από μπλε νύχτας αιωνιότητα.

Εσύ! Εσύ! Εσύ!

Δηλωτική ανάλαφρη ύλη, ανθοφόρου ρυθμού ο αφρός,

αιωρούμενο, ιλιγγιώδες ονείρου όνειρο,

εκτυφλωτικά λευκό!

Είμαι ένας γλάρος εγώ, και αναπαυόμενος σε τεντωμένα φτερά

πίνω θαλασσινό αλάτι ευδαιμονία

Πέρα μακριά  ανατολικά απ’ όσα γνωρίζω,

Πέρα  μακριά δυτικά απ’ όσα επιθυμώ,

και αγγίζω την καρδιά του κόσμου –

εκτυφλωτικό λευκό!

 

Κάριν Μπόγιε, Για χάρη του δέντρου, 1935

Απόδοση:  Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

——————————–

 

KARIN BOYE

NATENS DJUPA VIOLOCELL

Nattens djupa violoncell

slungar sitt mörka jubel ut över vidderna.

Tingens töckenbilder löser sin form

i floder av kosmiskt ljus.

Dyningar, lysande långa,

sköljer i våg på våg genom nattblå evighet.

Du!  Du!  Du!

Förklarade lätta materia, rytmens blommande skum,

svävande, svindlande drömmars dröm,

bländvit!

En mås är jag, och på vilande sträckta vingar

dricker jag havssalt salighet

långt östan om allt jag vet,

långt västan om allt jag vill,

och rör vid världens hjärta —

bländvitt!

 

Karin Boye, För trädets skull, 1935

Översättning: Despina Kaitatzi-Choylioymi

 

 

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

 

*«Η ποίηση της Κάριν Μπόγιε μιλά  πράγματι για τα απλά πράγματα – πώς ζει κανείς και πως θα έπρεπε να ζει. Πρόκειται για τον πόνο του ανολοκλήρωτου, όταν κάποιος επιθυμεί την ολοκλήρωση. «Ναι, πονάει», λέει σε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά ποιήματά της. Πονάει πραγματικά, ακριβώς επειδή καμιά ζωντανή ύπαρξη δεν μπορεί ποτέ να είναι αυτό που θέλει να είναι. Αλλά ακριβώς σ’ αυτόν τον πόνο της ανολοκλήρωτης ατέλειας, ήταν που γεννήθηκαν τα ποιήματά της. Πολλά από αυτά είναι ερωτικά ποιήματα, όπου θέλει πολύ περισσότερα από αυτά που μπορεί να φτάσει με τις λέξεις της.  Άλλα από τα ποιήματά της κατά τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουν το άνοιγμα, τη δικαιοσύνη, τη σαφήνεια. Το «Υποφέροντας από την αγνότητα» είναι ένας τύπος στη συνεχή προσπάθειά της να κατανοήσει το μυστήριο που έδωσε στις εμπειρίες της η αντιφατική ζωή. Δεν υπάρχει καθαρότητα στη ζωή – ίσως υπάρχει στην τέχνη, στο ποίημα, όπου ήθελε να «ζωγραφίσει ένα ξύλινο κουτάλι  / έτσι ώστε οι άνθρωποι να υποψιαστούν τον Θεό».

Björn Julén, καθηγητής λογοτεχνίας και πρόεδρος της Εταιρίας φίλοι της Karin Boye τη δεκαετία 1989-1999.

 

 

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού