Πυθία

pithiaΕσύ να ταξιδεύεις σε θάλασσες τόσο μακρινές που γίναν ήδη ανύπαρκτες, να ταξιδεύεις δηλαδή πάνω σε κύματα κενού κι εγώ να σκάβω αυτή τη γη που μου άφησες, να λέω τη γη αλήθεια, να ορκίζομαι στη μνήμη και να ορκίζομαι πως τα πόδια σου υπάρχουν ακόμα κι ακόμα μπορείς να πατήσεις πάνω στην αλήθεια μου, να την περπατήσεις, να την τρέξεις, να την κάνεις να ανθίσει, να πιάνεις λιμάνι σε μέρη με ονόματα τόσο παράξενα που τρομάζουν την δική μου φτωχή γλώσσα, να πιάνεις λιμάνι δηλαδή έξω από τα χείλη μου κι εγώ να λέω το νερό παρένθεση, να μαλώνω με τα φεγγάρια που αργούν ν’ αλλάξουν κι όμως να ορκίζομαι πως θ’ αλλάξουν και θα ‘ρθεις πίσω σε μένα αλμυρός και αμόλυντος.

[Έγινα Πυθία και προφητεύω. Ο χρησμός μου ας αναπαυθεί μέσα στους αιώνες]

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού