Εφήμερα Οκτωβρίου τέσσερα

ξερό το φύλλο
ξέρεις, είναι νόμισμα
πάρε μου χρόνο
*
δεν έχει κέντρο
λοξά για τη ματιά μου
βλέπω και βλέπω
*
έφυγαν όλοι
κι έμεινε η θάλασσα
σίγμα του αέρα
*
το μουνάκι της
και φύσαγε φύσαγε
ως και στο βλέμμα
*
φύγε, μη φεύγεις
έλα μου, μην έρχεσαι
α, πως γίνεται
*
η γραπτή στιγμή
κοιτάει τη μιλημένη
σαν ολόκληρη
*
πες της να είναι
τρυφερή με το χόρτο
κι όλα περνούνε
*
καθώς σκεφτόμουν
το ποίημα που με πήρε
έι, αεράκι
*
μη και, μη όταν
μη αφού , μη καθόλου
και είπα το ναι