Εφήμερα Μαΐου δύο

Δευτέρα μη ξημέρωνε, Τρίτη μην είχεν έρθει
μετρήσαν κόσμους για ψυχές και μια τους δεν ευρέθη
*
έκοψα ρόδο πρωϊνό, ρόδο έκοψα τη λέξη
από τα δυο ό,τι ποθεί να ‘χει για να διαλέξει
*
από τις λέξεις που κρατώ για σένα ένα στεφάνι
*
ο Απρίλης, γιατί έφυγε; κι αν έφυγε που πάει;
στο χρόνο πίσω κρύφτηκε απ’ τις δροσιές του Μάη
*
λιγάκι φως, λιγάκι ανθός, λιγάκι απ’ αεράκι
*
κουράστηκε το θέλω μου απ’ το πολύ να θέλει
*
έλα μικρή, έλα καλή, έλα γεμάτη χάρη
*
όπου σκοτάδι κι όπου φως
*
στα δαχτυλά μου σου μετρώ τους δεκαπέντε στίχους
λυράκι είσαι παρθενικό κι αμάθητο στους ήχους