ΠΕ 26 Νοεμβρίου
Ο Κ.Β. ως γνήσιο σταλινικό κι αγράμματο παιδί από την επαρχία
επιμένει στο λάθος του δημιουργώντας ένα είδος αριστερής παραλογοτεχνίας
που συνεχίζει να χρονίζεται στην Επιθεώρηση Τέχνης. Ναι, παιδί μου. Ό,τι πεις.
*
Η Γ. είναι η εκδίκηση του ταλέντου, σε αυτούς που χαμένοι μέσα σε εξουσίες,
είχαν και έχουν τυφλωθεί από εξωποιητικά συμβάντα. Μερικοί σχεδόν της είπαν:
εμείς να μη σε έχουμε βοηθήσει κι ας γίνεις ό,τι θέλεις. Και δε ζει κι ο Μ. Σ. να του
ρίξω το βιβλίο στα μούτρα κι ας θυμώσει ο φίλος του ο Π. που τον κράζω, πεθαμένο
άνθρωπο. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ζωντανός θα ήθελε φάπες… Και μη
με ρωτήσετε. Να πάτε να μάθετε τι κάνουν τα φιλαράκια σας στο παρασκήνιο.
Άντε μη χε… την ελληνική λογοτεχνία και τα τρέχοντα ήθη της. Όλα μαθαίνονται, όλα.
*
Λίγοι καταλαβαίνουν ότι με την εκπομπή που κάνω κάθε Τετάρτη στο ψηφιακό
ραδιόφωνο προσπαθώ να τους διαφθείρω με καλά ελληνικά στίχων.
*
Μια μέρα που περνάς μέσα, στην εσωτερική περιπέτεια της διδασκαλίας.
Σε τριβή με τη γλώσσα. Με τη μαρτυρία που δεν αθροίζεται. Στις αίθουσες
διδασκαλίας κάνεις δεν καταγράφει τα απίστευτης ηδονής συμβάντα όταν
το εργαλειακό καταρρέει κι έχεις στιγμές μεταβίβασης παιδείας…
Τα σεμινάρια του Λακάν κάνουν ένδοξες τις αίθουσες διδασκαλίας.
*
Με πήρε για να μου πει πως κοιτάει τις φωτογραφίες των εκδηλώσεων
και πως δε θέλει να γράφει γι’ αυτές τις μούρες. Έτσι είπε: μούρες.
Και τη δική μου, του λέω. Και τη δική σου, μου λέει.
ΠΑ 27 Νοεμβρίου
Μια βροχή σκοπιάς σήμερα: Φυλάξου απ’ το λοξό της βροχής. Τυλίξου καλά.
Σκέψου.
*
Πρέπει επειγόντως να αποφασίσουμε αν η συγγραφή είναι το κερί ή
το μέλι της ματαιοδοξίας.
*
Βίαιες εκτροπές του εσωτερικού μονολόγου από δίωρες διαλέξεις στα
ισπανικά. Σήμερα ο Ντερριντά.
*
Απολαμβάνω την ανάγνωση με όρους τυφλού, ακούγοντας βιβλία.
ΣΑ 28 Νοεμβρίου
Ποιήματα που περιέχουν στην κατασκευή τους τη γνώση του γεγονότος
ότι θα ελεγχθούν από κριτικές θεωρίες, και να τους κλείνεις το μάτι.
*
Δεν κρατάνε για τον εαυτό τους την ξεφτίλα, ότι στα ντουζένια της
κλεπτοκρατίας διάβαζαν ποίηση και φωτογραφίζονταν με σπόνσορα
μια μάρκα ποτών. Τον εαυτούλη τους τον συγχώρεσαν. Αλλά το κρατάνε
σε μένα, δε με δημοσιεύουν στα θνησιγενή τους βήματα δημοσιότητας
και παραπονούνται στους νεότερους για το γεγονός ότι τότε τους
έκραξα γραπτώς και δημοσίως.. Αυτή είναι η ποιητική ηθική του καιρού.
ΚΥ 29 Νοεμβρίου
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πεζογράφος είναι ο ανυποψίαστος του
επιθέτου.
*
Σε κάθε καινούριο νεκρό μια ευκαιρία για να πλησιάσει ο καθένας
τους νεκρούς του.
*
Αναμφίβολα η εκκλησία κατέχει τον καλύτερο μηχανισμό εργασίας
στο πένθος, κι όσο ακόμα αντέχει, αντέχει από αυτό.
*
Πέταξαν τα πάντα από τη γενιά του 30 από μνησικακία, εκτός από
μια κακιά απομίμηση των μηχανισμών επιβολής της.
*
Δεν υπάρχει κανείς αρνητής που ρητά ή άρρητα να μην επωμίζεται
μια θετικότητα.
*
Πώς το έλεγε ο Μπλανσώ: ο συγγραφέας θέλει το έργο κι έχει
ένα ακόμα βιβλίο. ( Αναμοχλεύω διαρκώς τις απαρχές κι εκεί
κατοικεί μια απαλή κι απέραντη σιωπή.)
*
Η προσφερόμενη ποσότητα από διαλέξεις στο διαδίκτυο μου έχει
κάνει το χρόνο μια διαρκή διασταύρωση Σχολής Μωραϊτη και
Γαλλικού Ινστιτούτου, στις ένδοξες εποχές τους.
*
εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισίν…
ΔΕ 30 Νοεμβρίου
Δεν τους αρέσει, δεν τολμούν να αναλάβουν το διάφωνο της
ιδιοφωνίας τους, ωστόσο είναι πρώτοι στη μίμηση κάθε δημόσια
κεκυρωμένης μανιέρας. Υφολογικός κομφορμισμός, υπαρξιακό
τεμπελίκι. Ποίηση με θάνατο άλλου.
*
Κάνε τη γη να σε νοιώσει το λιγότερο δυνατό. Κάνε το αρχείο
να σε εγγράψει το λιγότερο δυνατό.
*
Η τελεία στη φράση ανήκει στις εξουσίες.
*
Το αφήγημα Ηλίας Λάγιος είναι κεκορεσμένο. Καιρός να το αναλάβει
κάποιος πιο σοβαρός από το Βούλγαρη.
*
Απότι βλέπω, μετά του ήρωες του πολυτεχνείου,
κλωνοποιήθηκε κι ο Ρένος.
*
Μπορεί να παίρνει τη σιωπή μας σαν ελεημοσύνη. Είναι μονάχα σιωπή.
*
Το μιλάμε για σένα όταν δε μιλάμε για σένα είναι το προοίμιο. Ξέρεις.
Σε λίγο θα ακούς φωνές.
ΤΡ 1 Δεκεμβρίου
Τους παρασύρουν τα βιογραφικά. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ποιητών
αν δεν έγραφε δεν θα άξιζε μια βιογραφία. Διότι η βουή των πλησιαζόντων
γεγονότων δεν ακούγεται σε αυτούς που τρέχουν, αλλά σε αυτούς που
απόμερα είναι αρκούντως αργοί για να συντονιστούν μαζί της.
*
Οι βλαχοδήμαρχοι στην Ελλάδα κάνουν έργα και οι ποιητές αντιστοίχως
ανθολογίας.
*
Ο Γιώργος Κεντρωτής μετέφρασε τη Νέα Επιστήμη του Τζιανμπατίστα Βίκο.
Είχα κάνει μια πρώτη ανάγνωση στα ισπανικά πέρυσι. Ανυπομονώ να δω
την ελληνική μετάφραση.
*
Πόσο “κλίναμεν” (κατά τον Μπλουμ) του Ελύτη είναι ο Καρούζος
και πόσο η Δημουλά;
*
Πώς να διδάξεις στα παιδιά ότι η καταγωγή της άρχουσας τάξεως της
χώρας βρίσκεται στο ποίημα του Σεφέρη, Το Απομεσήμερο ενός Φαύλου;
*
Κάποτε το επίκαιρο ήταν με όρους καινούριου, σήμερα είναι με όρους
φθαρτού. Και δεν υπάρχει αδιάβροχη απόσταση ασφαλείας.
TE 2 Δεκεμβρίου
Θέλω να πάρω μετρητοίς αυτούς που λεν
πως ποίημα δεν γίνεται χωρίς καταστροφή
και να σκεφτώ για μακρινούς αστερισμούς
και πρόσωπα σκληρά που σπαν σε δάκρυα.
Κι απ’ το απώτατο να το κοιτάξεις κι εκ του σύννεγυς…
*
Το τελευταίο μυθιστόρημα που μας άφησε ο μεγάλος συγγραφέας
είναι ότι αποπλάνησε στα δεκατέσσερα, και διεφθείρε ηθικά
ένα δύστροπο εραστή, που τελικά τον σκότωσε.
*
Κι όταν εφύγαν μουλωχτά
πέρα στις αμαλάκες
είπε: ” Α’ στο διάολο μαλάκες!…”
κι έφαγε ανόρεχτα. Γ.Σ.
*
– Ιντά πες;
– Η Κρήτη ως ουτοπία φύλου και (ετερο)σεξουαλικότητας…
– Δεν κατέω πράμα, διάολε τσ απολυμάρες σου…
*
Το έβγαλα τον ιό, αλλά μου έφαγε το πρωϊνό.
*
Τα μανιφέστα των κατ’ απόβλεψιν ποιητών μου θυμίζουν
φίλους που πέρασαν την αγωνία των πρώτων ερώτων με την
τσέπη γεμάτη χρήματα για το μπουρδέλο.
Στην ποίηση συμβαίνει ότι και στη ζωή. Το δέκα τοις εκατό
των ανδρών, νέμεται το ενενήντα τοις εκατό των διαθεσίμων
γυναικών. Κι εσείς διαβάζετε και γράφετε και δήθεν… και
σας νικάει και η παραμικρή απροσπάθεια.
*
Τι είναι; Μην ανησυχείτε. Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό.
