#048 Είμαι το δημιούργημα των στίχων μου

Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι θύμα μιας σιωπηλής συνωμοσίας, που εξυφαίνεται εις βάρος μου: όλοι μου ζητάνε ανέκδοτα ποιήματα, διάφορα σοβαρά περιοδικά να πούμε, λες και είναι όλοι τους συνεννοημένοι, οι διευθυντές τους εννοώ, και μου έχουν στήσει καρτέρι. Ξέρετε τώρα, πως γίνονται αυτά τα πράγματα: προχθές πήγαμε για λαγούς, χθες για μπεκάτσες, σήμερα για παστάκες.

Όταν ήμουν δημιουργός, ομολογώ πως υπήρξε μία παρόμοια εποχή με πληθώρα ποιημάτων που δεν ήξερα που να τα διοχετεύσω, αλλά κανένας δεν μου προσέφερε φιλοξενία…Τώρα, μόλις αντιλήφθηκαν πως ολοκλήρωσα την ταπεινή μου τριλογία (τριλογία μόνον και μόνον επειδή τα άρθρα του λόγου είναι τρία: ο, η, το), έστω κι αν τα πήρα από την ανάποδη (τα άρθρα εννοώ…), όλοι σπεύδουν να μου ζητήσουν το τέταρτο…

Πρέπει να ομολογήσω, πως μία ποιητική συλλογή δεν είναι η συλλογή των ποιημάτων που γράφτηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια (είθισται οι ποιητές να εμφανίζονται ανά τετραετία, όπως οι αθλητές εις τας Ολυμπιάδας…), αλλά πως έλκονται τα ποιήματα ως δια μαγνήτου, γύρω από τον πυρήνα της κεντρικής ιδέας, ή για να το πω διαφορετικά (χωρίς να θεωρηθώ βλάσφημος…), πέριξ της προσωπικότητας του ποιητή. Από κάποια στιγμή κι έπειτα, τα ποιήματα είναι εκείνα που καταγράφουν το πρόσωπο του ποιητή κι όχι το πρόσωπον του ποιητή τα ποιήματα.

Αντιλαμβάνεσθε ως εκ τούτου την αμηχανία μου για τις δημόσιες απαγγελίες και την υπεράσπιση γενικώς των ποιημάτων μου: πως είναι δυνατόν το ενεργούμενο να υπερασπισθεί τον δημιουργό του; Με άλλα λόγια, πώς να δω αντικειμενικά τα ποιήματά μου από την στιγμή που θεωρώ πως δεν τα γράφω εγώ, αλλά είναι εκείνα που με γράφουν;

Πέρασαν τα χρόνια, κι όσο αν ήλπιζα πως με τους στίχους μου θα έσωζα την ποίηση, πρέπει να αποδεχθώ, πως η ποίηση έσωσε τελικώς εμένα, όπως και τόσους άλλους. Ως γνωστόν, οδεύουμε προς την θεραπεία δια των καθορισμένων οδών, ήτοι: δια της πίστεως, δια της αναλύσεως και δια της τέχνης. Πίστεψα πως θα θεράπευα την Τέχνη αλλά τελικώς πρέπει να ομολογήσω πως δια της τέχνης επιχείρησα την θεραπεία μου. Για το αφιέρωμα σας επί της επετείου των εκατοντάχρονων του Μπόρχες, δεν μου ζητήσατε να γράψω;

(αυτοπαρουσίαση για παλιό τεύχος του περιοδικού «Διαβάζω»)

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού