Ο Μάρτης είναι ένας τριαντάρης άντρας που έχει συνηθίσει να κοιμάται ανάμεσα σε δυο γυναίκες: η μια είναι κατάξανθη με γαλανά μάτια και η άλλη μελαχρινή με μαύρα μάτια. Όταν αλλάζει πλευρό στο κρεβάτι και αγκαλιάζει την μελαχρινή αστράφτει βροντά και μπουμπουνίζει, οι αέρηδες λυσσομανάν, η παγωνιά καταστρέφει τους καρπούς, τα χιόνια φτάνουν μέχρι τον κάμπο. Όταν αλλάζει πάλι πλευρό και κάνει έρωτα με την ξανθιά, ο ήλιος λάμπει καθ’ άπασα την επικράτεια: τα ζευγάρια βγάζουν τα χειμωνιάτικα κι ανταλλάσσουν φιλιά στη λιακάδα, δίνουν όρκους αμοιβαίας αιώνιας αγάπης, τα δέντρα ανθίζουν, η διάθεση των θνητών αλλάζει και όλοι αναμένουν ένα θαύμα.
Ο κριτικός ως άλλος Μάρτης θα έπρεπε να ξαπλώνει κάθε βράδυ τουλάχιστον με δυο γυναίκες. Η μονογαμία βλάπτει σοβαρά την κριτική σκέψη. Γράφει ο Κώστας Βούλγαρης για τον Αλέξη Ζήρα: «Μια ματιά στον πολυσήμαντο αλλά χαρακτηριστικά άνισο κατάλογο των βιβλίων του το δείχνει καθαρά. Εκεί φαίνονται οι δυνατότητες, το εύρος και η εποπτεία, για τα οποία έκανα λόγο, αλλά και η μη «εφαρμογή» τους, μέχρι στιγμής, σε κριτικές συνθέσεις επί της σύγχρονης λογοτεχνίας. Με αυτή την έννοια θεωρώ πως εκφράζει τη σημαντικότερη, αλλά και τραγικά ματαιωμένη κριτική δυνατότητα της Μεταπολίτευσης. Αναλώθηκε, κατά τη γνώμη μου ματαίως, υπερασπιζόμενος το κύριο ρεύμα, τη δεσπόζουσα αντίληψη και τη μονολογικά (ομοφωνικά) κυρίαρχη πραγματικότητα της λογοτεχνίας της εποχής του. Έτσι, το «ενδεχόμενο» απειλεί πια να καταστεί γεγονός. Όμως, ο Αλέξης Ζήρας παραμένει ενεργός και ακμαίος, τώρα μάλιστα είναι η στιγμή των συμπερασμάτων και της διαύγασης. Δεν μπορώ να διανοηθώ καμιά υπόδειξη προς αυτόν, όμως με ειλικρινή χαρά θα έβλεπα την απεμπλοκή του απ’ όσα τον κατέτρεξαν όλα αυτά τα χρόνια». (Ο κριτικός Αλέξης Ζήρας, το «ενδεχόμενο», Υπό το φως της κρίσης, εκδ. Βιβλιόραμα, 2013, σε 250 αντίτυπα εκτός εμπορίου, που μου χάρισε ο Κώστας Βούλγαρης).
…όμως με ειλικρινή χαρά θα έβλεπα και την δική σου απεμπλοκή Κώστα απ’ όσα σε κατέτρεξαν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί αυτό που επισημαίνεις για τον Ζήρα, ισχύει ατυχώς για όλους όσους ασχολούνται με την κριτική. Δεν είναι πολυγαμικοί σαν το Μάρτη, και δεν είναι πολεμιστές σαν τον θεό Άρη (Marte στα λατινικά, απ’ όπου και η προέλευση του ονόματος του μήνα).
Εις αναμονή λοιπόν, μιας νέας Άνοιξης στη λογοτεχνική κριτική.
