«Σας εύχομαι ειρηνικό διαζύγιο» ευχόταν στη νύφη και τον γαμπρό, συμπαθής συνάδελφος, ώσπου έπαψαν να τον καλούν στους γάμους τους. «Το ότι θα χωρίσετε είναι σίγουρο», τους έλεγε «τουλάχιστον να χωρίσετε ειρηνικά. Δεν έχω τίποτα καλύτερο να σας ευχηθώ».
Η στατιστική μας λέει πως ένα στα τέσσερα παντρεμένα ζευγάρια στην Ελλάδα χωρίζουν. Αυτές που παίρνουν την απόφαση είναι οι γυναίκες: 7 στις 10 αιτήσεις διαζυγίων ξεκινάνε από γυναίκες. Ο άντρας είναι βολεψάκιας, δύσκολα παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία ακόμη κι όταν δηλώνει ερωτευμένος με κάποιο άλλο ταίρι. Αν δεν του δώσει τα παπούτσια στο χέρι η νόμιμη σύζυγός του, δεν εγκαταλείπει την οικογενειακή ρουτίνα. Οι γυναίκες έχουν λοιπόν τον πρώτο λόγο για τη λήξη μιας σχέσης, είτε επειδή βαρέθηκαν, είτε επειδή ερωτεύθηκαν, είτε επειδή σιχάθηκαν την συμπεριφορά των συζύγων τους.
Χάριν έρωτος, λοιπόν, κι οι γάμοι κι οι χωρισμοί και τα διαζύγια. Χάριν έρωτος ο ανθρωποπίθηκος κατέβηκε από τα δέντρα (είχαν γεμίσει τα κλαδιά απογόνους), υπακούοντας στο βιβλικό πρόσταγμα «αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη». Κατέβηκε από τα δέντρα κι απέκτησε την όρθια στάση για να συνεχίσει την αναπαραγωγή. Ο homo erectus κρύβει σεξουαλικό υπονοούμενο;
Κάποια φίλη, ήδη στις πρώτες μας συναντήσεις, μου δήλωσε πως είναι serial monogamist, τουτέστιν μεθερμηνευόμενο κατά συρροή μονογαμική, κι αναγνώρισα σαν σε καθρέφτη τον εαυτό μου. Ένα μέρος του εαυτού μου μάλλον, γιατί εγώ δήλωνα πάντα πολυγαμικός. Είχα υποπέσει σειριακά κι εγώ στο αμάρτημα της μοιχείας. Οι παράλληλες σχέσεις με έτρεφαν. Οι απιστίες κι οι προδοσίες και τα κέρατα όλα χάριν έρωτος γίνονταν. Ή μάλλον, για να κυριολεκτήσω «χάριν ενθουσιασμού». Δεν μπορούσα να παραμείνω σε μια σχέση αν εξέλειπε ο ενθουσιασμός. Πήρα διαζύγιο τη χρονιά που πήγα τη σύζυγό μου τουλάχιστον 3 υπερατλαντικά ταξίδια και δεκάδες εντός Ευρώπης. Δεν γέλασε το χειλάκι της στο Βαλπαραΐζο. Στα σύνορα Αργεντινής και Χιλής, εκεί που έχουν γυρίσει ένα σωρό διαφημιστικά με αυτοκίνητα στην στριφογυριστή κατάβαση που έχει ο δρόμος των Άνδεων. Δεν γέλασε το χειλάκι της στο Σαντιάγκο. Στη Μελβούρνη. Στο Πίτσμπουργκ. Στη Δρέστη. Στη Βαρκελώνη. Στο Βίλνιους της Εστονίας.
Τη χώρισα τελικά στους αντίποδες με θέα τους βράχους του Άγιου Ανδρέα και σαν ηχητική υπόκρουση το βουητό από εκατομμύρια αυστραλέζικες μύγες.Χάριν ενθουσιασμού και μόνον προχώρησα από αγκαλιά σε αγκαλιά κι από σχέση σε σχέση. Μα τον Άγιο.
