Εδώ και κάποιο διάστημα, περίπου ένα εξάμηνο,- για λόγους προσωπικούς αλλά ας πούμε και για λόγους έρευνας – επισκέφτομαι εβδομαδιαία τις εγκαταστάσεις του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ή αλλιώς ΕΚΠΑ. Και η εικόνα που εκλαμβάνω και μεταφέρω είναι η εξής:
- Κάδοι που ξεχειλίζουν με φυλλάδια και ποτήρια του καφέ.
- Κυριολεκτικοί σωροί σκουπιδιών γύρω από τους κάδους και στο προαύλιο.
- Αφίσες όλων των παρατάξεων κολλημένες, μισοσκισμένες σε όλους τους τοίχους όλων των ορόφων. Ή και σε έξτρα σπέσιαλ περιστάσεις, ολόκληρα πανό που εκτείνονται σε μήκος 4 ορόφων, με βαριά αγωνιστικά συνθήματα.
- Πανβρώμικες τουαλέτες δίχως φυσικά χαρτί ή σαπούνι, αλλά και με “δωράκια” εκτός λεκάνης.
- Χρησιμοποιημένα ποτήρια καφέ παρατημένα, να κάνουν πολλά μαζί παρέα, σε επίπεδο που να μην υπάρχει χώρος να κάτσεις δίχως να κολλήσεις σύφιλη.
- Α, και να μην ξεχάσω, τις παραχωρημένες αίθουσες πανεπιστημίου σε φοιτητικές παρατάξεις για την αποθήκευση αφισών, ενισχυτών, φυλλαδίων και άλλων πραγμάτων.
Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό έχοντας παράλληλα απέναντι μου δύο ή τρεις τσούπρες ( προς αποφυγή άλλης λέξης) οι οποίες όχι μόνο κάπνιζαν σε εσωτερικό χώρο αλλά πετούσαν τη στάχτη τους κάτω αλλά και τις γόπες. Και όχι, δεν είναι θέμα φύλου.
Άρα ποιός φταίει; Φταίει η πρυτανική ηγεσία; Φταίει η οικονομική κρίση; Οι ανύπαρκτες καθαρίστριες; Ο Σύριζα; Η ΝΔ;
Από ό, τι φαίνεται και από τις φωτογραφίες, που κάθε άλλο από ενδεικτικές είναι της βρώμας που επικρατεί εκεί μέσα αντιπροσωπεύοντας μόνο ένα κομμάτι, ε φταίμε και λίγο εμείς. Και πριν προλάβετε να εξαιρέσετε τον εαυτό σας, λέγοντας όχι εγώ, οι άλλοι, ξανασκεφτείτε το. Δεν γίνονται όλοι αυτοί οι καφέδες να πίνονται από μια μειοψηφία ανθρώπων. Ίσως, λέω εγώ, η κατάσταση εκεί μέσα υποβοηθήθηκε και δημιουργήθηκε από μια πλειοψηφία απαίδευτων ανθρώπων, ζητώντας παιδεία δίχως να υπάρχει αρχικά μέσα τους, πετώντας γόπες και καφέδες παντού.
