ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ
(Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Μελισσά)
Οι δρόμοι δεν είναι ποτέ ίδιοι
Άφησε που εξαρτώνται από την κατεύθυνση που πήρες
Όπως όμοια δεν είναι ούτε τα αισθήματα
μα ούτε και οι λέξεις
Κι ας γράφονται με τα ίδια γράμματα
Κι ας μας έχουν παραδοθεί
όπως μας παραδόθηκαν στα σχολικά βιβλία και τα λεξικά .
Λοιπόν;
Τι πασχίζετε εσείς των πόλεων
Χρησιμοποιώντας π.χ. τη λέξη μάνα
Να μου πείτε.
Η μάνα σας δούλευε υπάλληλος
Στην καλύτερη περίπτωση στην Εφορία,
Είχε πλυντήριο, κουζίνα και σκούπα Φίλλιπς
Σας είχε βάλει στον παιδικό,
Σας μάθαινε τα ζώα και τα φυτά από φιγούρες
Τα γράμματα συλλαβίζοντας λέξεις του βιβλίου
Κάπνιζε σαν αράπης τσιγάρα αμερικάνικα,
Έβγαινε στις καφετέριες με φιλενάδες,
Δεν ασχολούνταν με την κυρία του διπλανού διαμερίσματος,
Σας πήγαινε βόλτα κάθε Κυριακή στο πάρκο της Παραλίας
Είχε παντρευτεί τον μπαμπά σας ,
Πήρανε διαμέρισμα στην Άνω Τούμπα με δανεικά
Και χωρίσανε στα πενήντα τους
Γιατί βαρεθήκανε να ζούνε μαζύ
Και να φροντίζουν έναν κανακάρη
Εν νομίμω γάμω και κατόπιν σφοδρού έρωτος τεχθέντα.
Εμένα η μάνα μου με γέννησε
Μετά από στεφάνωμα από φάλτσο παπά
Και συνοικέσιο της πρώτης ρουφιάνας του χωριού
Φταμνήτικο με γέννησε γιατί δεν είχε να φάει
Και ο πατέρας μου άφησε ένα ανθισμένο κλαδί κορομηλιάς
Φεύγοντας για στρατιώτης
Μια και δεν γνώριζε
Πως αλλιώς να εκφράσει την αγάπη του.
Δεν δούλεψε ποτέ στα ξένα,
Δεν με έμαθε να συλλαβίζω από βιβλία
Έλεγε λέξεις, λέξεις, λέξεις, λέξεις
Που δεν γνώριζε την ορθογραφία τους,
Τις άκουα και έπρεπε να καταλαβαίνω
Τα πάντα από τον τόνο της φωνής της
Αλλιώτικα θα έμενα νηστικός.
Εμένα η μάνα μου με έμαθε να χέζω στην ύπαιθρο
Να ξεχωρίζω το λάλημα των πετεινών
Και κάθε ξημέρωμα να ελπίζω ότι θα βραδιάσει
Καθώς κάθε βράδυ ακολουθούσε η επόμενη μέρα μόχθου.
Λοιπόν;
Πώς είναι δυνατόν οι λέξεις να έχουν το ίδιο νόημα;
Πώς είναι δυνατόν
Η αγάπη,
Ο έρωτας,
Το μίσος,
Το αύριο,
Η φιλία,
Η συγγένεια,
Ο άνθρωπος ,
Το σήμερα,
Το αύριο,
Το ασπρο,
Το μαύρο,
Το θαλασσί
Να είναι ίδια
Πώς είναι δυνατόν η ποίηση να έχει το ίδιο νόημα;
Προ πάντων η ποίηση
Αυτό το άνθος
Που ευωδιάζει
Και κοσμεί
Τον έρωτα,
Τα άλση,
Τα βουνά,
Τους κάμπους,
Τους κήπους,
Τις γλάστρες,
Τα ανθοδοχεία
Και να ποιήματα
Των ποιητών.
