Δεν έχω ακούσει ποτέ ERT3 δίχως να πέσω πάνω σε μια απεργία δημοσιογράφων.
Βέβαια αυτό ισοδυναμεί με καλή, δίχως διακοπές μουσική.
Δεν ακυρώνω το δικαίωμά τους αλλά η αυτονόητη καταφυγή δεν πρέπει να είναι απεργία. Τουλάχιστον αυτό δεν θα έκανε ο Χατζιδάκις. Υπάρχουν και πιο αντιδραστικές λύσεις.
Αυτά γράφονται πάνω σ’ ένα παγκάκι. Στο κινητό. Συγγνώμη αλλά στα 2000 μέτρα δύσκολα να ζητήσεις στυλό και μολύβι. Τρία δευτερόλεπτα πριν είχα σκαρφαλώσει το χιονισμένο τείχος του Ολύμπου ουρλιάζοντας.
Οι άνθρωποι του βουνού είναι ευγενικοί. Στη σκληράδα τους.
Και χαμογελάνε.
Μια οδός ύπαρξης όπως του Αναστάση.
Το ίδιο λένε για εμένα.
Πως χαμογελάω δηλαδή.
Μικρό με φώναζαν άγιο. Γελάσιο.
Αυτό το εξωτερικό εγώ δεν το ελέγχω.
Μέσα μου βράζω.
Εδώ πάνω έχω το σχεδόν πoπ αίσθημα να θέλω να βουλιάξω στα ανοιξοκίτρινα λουλούδια και χιλιάδες πυρρόχρωμες σαύρες να σέρνουν το σώμα μου.
Αυτό θα μαζεύει όλες αυτές τις μυρωδιές.
Στο γουόκμαν μου θα ακούγεται μόνο η δισκογραφία της Νίνης Ζαχά. Άντε και που κανένα απτέμπο ιταλικό τραγούδι.
Ο Πέτερ Μέμα, της γνωστής αριστερής οικογένειας, κόρες Ίλβα Όξα και Πάολα Φετάχ, διάβαζε σπίτι μόνο βίαια αστυνομικά δελτία. Η Πάολα κάποτε, με τον φακό του κινητού, κάτω από το πάπλωμα, διάβαζε το εγχειρίδιο των εικαστικών της Γ’ Γυμνασίου.
