«Το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής δημιούργησε μια αγορά που παρέχει δωρεάν πακέτα τροφίμων σε άπορους , αρκεί να έχουν «ελληνικό αίμα» μεταδίδει το ΣιΕνΕν Τουρκ (CNN Türk).
Στο ρεπορτάζ μιλά ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος ο οποίος εξηγώντας ποιοι δικαιούνται να παίρνουν τροφή διευκρινίζει ότι «δεν χρειάζεται να είναι μέλη της Χρυσής Αυγής, αρκεί να είναι Έλληνες. Αυτοί μπορούν να έρθουν για να τους βοηθήσουμε». Έτσι, μ’ ένα ιδιότυπο «κοινωνικό παντοπωλείο», η Χρυσή Αυγή κάνει πράξη τα «συσσίτια Ελλήνων» που είχε αναγγείλει προεκλογικά.
Την ίδια στιγμή πρoχωρά ένα βήμα παραπέρα, οργανώνοντας και τράπεζα αίματος μόνο για Έλληνες, εγείροντας ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα για τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας που πιθανότατα θα συναινέσουν σε αυτή τη πράξη, καθώς το λειτούργημα κάθε εργαζομένου στον τομέα της υγείας υπηρετεί τον Άνθρωπο, χωρίς φυλετικές ή άλλες διακρίσεις.
Εντωμεταξύ ο Ηλίας Κασιδιάρης σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε: «Η Χρυσή Αυγή θα πει αλήθειες στη Βουλή, τις οποίες δεν τολμούν να πουν οι εκπρόσωποι όλων των άλλων κομμάτων, διότι αυτοί δεσμεύονται από συμφέροντα, ενώ εμείς είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι. Σε πρώτο στάδιο, θα απαιτήσουμε την κατάργηση των κρατικών επιχορηγήσεων στα κόμματα. Έτσι το δημόσιο θα εξοικονομήσει πολλά εκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα αποδοθούν στους αναξιοπαθούντες Έλληνες πολίτες. Επίσης, θα απαιτήσουμε την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και της βουλευτικής ασυλίας, καθώς και τη μείωση των βουλευτικών αποζημιώσεων. Κάθε βουλευτής θα πρέπει να αμείβεται με το μισθό ενός δημοσίου υπαλλήλου μεσαίας βαθμίδας».
Η Χρυσή Αυγή με αυτές τις κινήσεις προκαλεί το πολιτικό κατεστημένο. Αντιλαμβανόμενη ότι όσο βαθαίνει η κρίση θα τίθεται επιτακτικότερα το ζήτημα της επιβίωσης, εκμεταλλεύεται τα βασικά ένστικτα κι απαντά με άμεσους υλικούς όρους. Ταυτόχρονα φαίνεται να τηρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις αμέσως μόλις ο λαός «της έδωσε τη δύναμη» κατά την προσφιλή ορολογία. Προκαλεί τα παραδοσιακά, κατεστημένα κόμματα, τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού που οδήγησαν το λαό στην εξαθλίωση και χαρακτηρίζονται συστηματικά και διαχρονικά από την ανακολουθία και τη διάψευση των προεκλογικών τους υποσχέσεων.
Αντίθετα, είναι εξόχως χαρακτηριστικό ότι μόλις χθες ο γνωστός δημοσιογράφος Μπάμπης Παπαδημητρίου επαίνεσε την κυβέρνηση μέσα από το δελτίο ειδήσεων του Σκάι γιατί «ευτυχώς έχει αρχίσει να απαγκιστρώνεται από τις προεκλογικές της υποσχέσεις».
Προκαλεί ακόμη περισσότερο το πολιτικό κατεστημένο προτείνοντας την κατάργηση των βουλευτικών προνομιών, για τα οποία τόση συζήτηση έγινε τα τρία τελευταία χρόνια, χωρίς τίποτα να αλλάξει τελικά.
Καριερίστες πολιτικοί αποκομμένοι εδώ και χρόνια από την κοινωνία, αδυνατούν να αφουγκραστούν τις ανησυχίες και τις ανάγκες της κοινωνίας. Εύκολα τις χλευάζουν και τις απαξιώνουν.
Το πολιτικό κατεστημένο θα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να αναγνωρίσει τις ευθύνες του για την άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Η συνέχιση των πολιτικών λιτότητας θα μεγενθύνει την εξαθλίωση, φέρνοντας πιο κοντά τις μνήμες από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης ενώ ο βοναπαρτισμός κι η αλαζονεία των κυβερνώντων θα απαξιώσει ακόμη περισσότερο το πολιτικό σύστημα καθιστώντας το ανίκανο να πείσει ή να αντιδράσει ικανοποιητικά. Η Χρυσή Αυγή, εκμεταλλευόμενη τους φόβους της κοινωνίας, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να ενδυθεί το μανδύα της «πολιτικής δύναμης» που ακούει και επιλύει τα προβλήματα των πολιτών.
Απέναντι στη Χρυσή Αυγή (γίνεται ολοένα και πιο φανερό μετά την αποτυχία των δεξιών-φιλελεύθερων κομμάτων να ανακόψουν την ανοδική της πορεία) μπορεί να σταθεί πλέον μόνο η Αριστερά. Μια δυναμική κι αναδυόμενη Αριστερά, η οποία δεν φέρει τα βάρη των παραδοσιακά κυβερνητικών κομμάτων και η οποία στο όνομα της Πολιτικής θα μπορούσε να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα.
Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει, οφείλει να συνδυάζει την ακτιβιστική και την πολιτική κοινοβουλευτική δράση.
Συνεπώς, από τη μια πλευρά πρέπει να αναλάβει άμεσα δράση στο κοινωνικό πεδίο, αγωνιζόμενη για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των στρωμάτων που πλήττονται, προτάσσοντας αυτό που η Αριστερά ξέρει καλύτερα, την αλληλεγγύη δηλαδή στη πράξη. Λαμπρό παράδειγμα τέτοιας δράσης αποτελούν τα Κοινωνικά Ιατρεία Αλληλεγγύης που ήδη λειτουργούν σε πολλές πόλεις της χώρας.
Από την άλλη, η Αριστερά θα πρέπει με συνεχείς νομοθετικές πρωτοβουλίες να πιέζει τους κυβερνώντες και να προτείνει μέτρα αποκατάστασης και προστασίας των μικρομεσαίων κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων.
Ταυτόχρονα με την ίδια επιτακτικότητα θα πρέπει να προωθηθούν δημοκρατικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Ξεκινώντας από μέτρα ενίσχυσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως η τροποποίηση του ρόλου του βουλευτή και συνεχίζοντας με την εισαγωγή και στοιχείων άμεσης δημοκρατίας, όπως η κλήρωση, η ανακλητότητα, η δυνατότητα πρόκλησης από τα κάτω δημοψηφίσματος και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες των πολιτών.
Τέλος, με αφορμή -αν θέλετε- την οικονομική κρίση, θα πρέπει να εξεταστούν όλες οι βουλευτικές παροχές από το μηδέν, με άμεσες πράξεις τον περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας, την αναθεώρηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, την μείωση του μισθού των βουλευτών, την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, την κατάργηση των επιπλέον αμοιβών για τη συμμετοχή σε επιτροπές. Πρέπει να αλλάξουμε άμεσα τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στη κατεύθυνση της διαφάνειας και της δημοκρατίας για να διασώσουμε τη Πολιτική πριν να είναι αργά.
Αλλά για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει η Ελληνική Αριστερά να αντιτάξει συλλογικά στο δίκαιο του αίματος της Χρυσής Αυγής πολλούς τόνους ανθρώπινου ιδρώτα.
