Η διαφήμιση είναι γνωστή και πολυσυζητημένη. Τα παιδάκια στο δημοτικό σχολείο μαθαίνουν για την Ευρώπη και ρωτούν το δάσκαλο γιατί η Ελλάδα δεν είναι πλέον στο Ευρώ. Ο δάσκαλος τα κοιτά αμήχανος και αποσβολωμένος δεν μπορεί να τους απαντήσει, δεν μπορεί καν να ψελλίσει μια φράση, αφού η ερώτηση των παιδιών τον παγιδεύει και ο ίδιος δεν μπορεί να δώσει ούτε μία λογική εξήγηση ή δικαιολογία. Μετά οι τίτλοι τέλους πέφτουν γρήγορα και βγαίνει μπροστά με πηχυαία γράμματα το μήνυμα «Με το μέλλον των παιδιών μας δεν παίζουμε», το οποίο υπονοεί προφανώς ότι τώρα που είμαστε στο ευρώ δεν διακυβεύεται το παρόν ή το μέλλον των παιδιών μας και ότι φυσικά η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο στο το μέλλον.
Μολονότι το διαφημιστικό αυτό βίντεο έχει χαρακτηριστεί ως ακραίο δεν θα έπρεπε να μας ξενίσει σε μια εποχή που τα πολιτικά συνθήματα και οι δηλώσεις είναι παρακινδυνευμένες και συχνά διαψεύδονται ταχύτατα από τους ίδιους τους πολιτικούς δρώντες (βλ. τηλεοπτικές δηλώσεις Βελόπουλου στο κανάλι του κόμματος λίγο πριν αποχωρήσει από το ΛΑΟΣ, την «πολιτική χωρίς πολιτικούς» του Τζήμερου, το τηλεοπτικό βίντεο του ΠΑΣΟΚ «Μένουμε Ελλάδα» κ.ά.).
Γεγονός πάντως είναι ότι μολονότι από το συγκεκριμένο σχολείο φαίνεται να απουσιάζουν οι φορητοί υπολογιστές και κάθε άλλου είδους ηλεκτρονικά συστήματα, η αίθουσα διαθέτει ωστόσο έναν τεράστιο γυαλιστερό μαυροπίνακα ο οποίος χρησιμοποιείται ως παραδοσιακό μέσο διδασκαλίας με τη συνδρομή μιας μαθήτριας που είναι σηκωμένη στον πίνακα και δείχνει στους μαθητές μ’ ένα όμορφο μακρύ ξύλο τα ονόματα των χωρών και άλλες πληροφορίες. Η αίθουσα είναι φρεσκοβαμμένη, τα θρανία όμορφα και καθαρά, οι καρέκλες πλαστικές, ανατομικές και ασύγκριτα ομορφότερες από εκείνες που είχαμε στη δεκαετία του ‘80, όταν δηλαδή η γενιά των σημερινών 30άρηδων πήγαμε στο δημοτικό και οι αναμνήσεις μας περιορίζονται στα λιγοστά χτυπήματα με χάρακες στην παλάμη που δεχθήκαμε και το γευστικότατο χυμό ροδάκινο και βερίκοκο που απλόχερα μας πρόσφεραν πρωί-μεσήμερι και απόγευμα σε τενεκεδένια κυλινδρικά κουτιά λίγο πριν το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Επιπλέον στην τάξη επικρατεί ησυχία, όλοι παρακολουθούν με προσοχή το δάσκαλο, ο οποίος κατευθύνει με ηρεμία και ευγένεια τη διδασκαλία σαν να βρίσκεται με ώριμους τελειόφοιτους φοιτητές πανεπιστημίου. Τέλος, τα παιδάκια είναι όμορφα, έχουν φωτεινά πρόσωπα και καθαρά ρούχα και δεν δείχνουν καθόλου μα καθόλου πεινασμένα.
Ε, ναι, λοιπόν, μετά από αυτή τη διαφήμιση σκέφτηκα κι εγώ πως αν ήταν να γυρίζαμε πίσω στη δραχμή και το δημόσιο σχολείο να ήταν έτσι, εγώ δεν θα είχα κανένα πρόβλημα.
Εσείς;
